Anita van den Berg - De Bosrand 14

Als kind vond ik het vreselijk en niet prettig. Het was overweldigend en voor mij moeilijk een plek te geven, mede doordat ik toen niet wist dat ik zo ver ‘open’ stond dat alles van anderen ook bij mij binnen kwam. Het voelde voor mij als een handicap en daarmee overweg kunnen was moeilijk, dus deed ik of het er niet was en blokkeerde dat deel in mij.

In mijn pubertijd ontdekte dat ik met mijn handen pijn konden verlichten of blokkades kon weghalen. intuïtief wist ik waar mijn handen moesten zijn om de pijn weg te strijken.
Ook merkte ik dat ik met dieren kon communiceren en soms boodschappen binnen kreeg.
Vooral in het begin was dat verwarrend, net of iemand anders toegang had tot mijn gedachten.

Pas rond mijn dertigste ben ik mij echt verder gaan verdiepen in het paranormale. Na de geboorte van mijn kinderen was mijn sensitiviteit en gevoeligheid toegenomen, mijn interesse was gewekt.
Door mij meer in het spirituele en paranormale te verdiepen leerde ik mijn gaven ook makkelijker te accepteren en verder te ontwikkelen.  
Eerlijk gezegd vond ik het doodeng om er voor uit te komen dat ik soms meer voelde/zag/ervoer dan vele anderen en deelde het slechts met een enkeling die ik volledig vertrouwde.

Ik leefde mijn leven en werkte in diverse administratieve en commerciële functies, van uitvoerend tot leidinggevend. Door het werk leerde ik steeds beter met twee benen stevig op de grond te staan. Ook kon ik mijn mediamieke en energetische kant beter af te schermen waardoor er niet teveel van anderen binnen kwam.

Uiteindelijk besloot ik het roer compleet om te gooien en mijn sensitiviteit en mogelijkheden niet meer weg te drukken maar het bewust op te pakken. Door trainingen, cursussen, hulp van anderen en vooral het ermee leren werken en actief inzetten van mijn gaven, heb ik ze verder mogen ontwikkeld en gefinetuned om deze in te kunnen zetten om anderen te helpen. Zowel mens als dier.