Ankie Hogewind fotograaf - Max Ernstlaan 12

Als aankomend student economie kreeg ik bij toeval een bijbaantje als fotograaf bij een dierentuin: foto’s maken van de bezoekers. Ik was direct verkocht. Naast mijn studie economie begon ik daarom gelijk enthousiast ook een opleiding fotografie aan de Fotovakschool. En sindsdien heb ik vele duizenden portretten gemaakt: op allerlei locaties en in allerlei omstandigheden. Ik houd van het maken van portretten. Wie heb ik voor me, wie is dat? Zie ik een echte glimlach? Wie de geportretteerde kent, moet hem of haar op de foto kunnen herkennen: ‘Hé, dat is Hans!’ Als portretfotograaf ben je altijd op zoek naar het juiste moment. Ik leg dat vast als ik het zie. Op mijn foto’s gaat het altijd om hoe die mens ten diepste zichzelf is.

Fotosessies zijn eigenlijk korte ontmoetingen; zonder contact komt er geen goede foto. Communicatie is bijna belangrijker dan afdrukken. ‘Zonder klik geen klik!’ Je probeert erachter te komen wat iemand precies wil of verwacht – eigenlijk net als bij de kapper: ‘Hoe wil je het hebben?’ Een portretfoto maak je niet eventjes, daar moet je wat tijd voor nemen. Ik doe er alles aan om hem te pakken te krijgen! Het draait om communicatie, om het streven om iemand in heel korte tijd wat beter te leren kennen, zodat ik hem of haar zo mooi mogelijk op de foto kan zetten.

Een van de leukste vormen van portretfotografie vind ik kinderfotografie. Kinderen zijn spontaan, impulsief en ‘bijna’ niet te regiseren. Aan het begin van de fotosessie niet weten hoe het zal eindigen. Dat vind ik heerlijk. Het is een kwestie van reageren, anticiperen en improviseren. Allemaal eigenschappen die ook goed van pas komen bij mijn andere grote passie; sportfotografie. Het in beeld brengen van de actie, de emotie en het verhaal achter de sport en de sporter. Enthousiaste kinderen bij een schoolvoetbaltoernooi of fanatieke topsporters bij een EK: ik fotografeer ze allemaal met evenveel plezier.

Red Green Blue dat ben ik: Ankie Hogewind