Balans in Werk en Leven - Rosalie Lovelingpad 9

Heling is een alledaags wondertje
Deze balansbrief gaat over heling, een proces wat in mijn werk veel aanwezig is, maar wat ik ook in mijn eigen leven beleef als iets dat zich blijft verdiepen. Heling; wie wil dat nou niet? Het klinkt als iets aantrekkelijks. En tegelijk kleeft er ook iets aan van; groots, dramatisch en ingewikkeld. Ook begrijpelijk want waar heling is, daar is een wond en dat roept meestal niet de meest aantrekkelijke associaties op.

Het is in ieder geval in mijn ervaring vaak zo gegaan, dat ik naar heling kan verlangen en er tegelijk weerstand tegen kan hebben. Dat iets wat pijnlijk is dan snel opgelost moet worden, of juist liever weer afgesloten. Kracht die gericht is geraakt op overleven heeft geen interesse in aandachtig be-leven. In meerdere of mindere mate heeft bijna iedereen wel iets meegemaakt dat niet verteerd kon worden. Omdat je nog 'te klein' was of de ervaring 'te groot'. Energie raakt daar gestagneerd en gericht op een vorm van overleven. Gelukkig maar, dat het kan; je energie richten op overleven en doorgaan als dat nodig is. Deze kracht is waardevol en wil niet zomaar 'opgeven en omkeren'. 

In mijzelf en in mijn werk ervaar ik steeds meer; het luistert nauw maar het is in wezen simpel en het mag juist klein. De kracht die zich is gaan richten op overleven kan in kleine dagelijkse stapjes verleid worden, verleid om het leven met aandacht te be-leven.  Als het nodig is komen er dan ook kleine stukjes van 'dat wat gestagneerd raakte' in de gelegenheid om tevoorschijn te komen en gezien te worden. Precies zoveel als mogelijk en nodig is. Trager is sneller, want haast is hier niet helpend. En... het gaat er eigenlijk ook niet om of er iets 'opgelost' wordt. Het gaat erom dat de overlevingskracht weer be-levingskracht wordt. Zodat er een nieuwe zachte kracht ontstaat. Een kracht die het leven meer toelaat dan buitensluit, een kracht die openstaat voor wat er hier en nu van waarde is, een kracht die ook aanwezig is voor iedere millimeter verzachting van een pijnlijke plek. Zo gezien wordt heling een proces wat geen tijd kent, de weg is het doel, niet de uitkomst. Het is ook iets van alledag, van alledag aandacht geven aan het leven en de ervaringen in jezelf.

Kijk naar het beeld van de wond in de boom. Er is ergens nog iets van een wond zichtbaar, opvallender is dat er een mooie, stevige en zachte rand is gegroeid waarin dat binnenste stukje omhuld kan worden. Ervaar jij ook iets van schoonheid in dit beeld? En het is heel gewoon, gewoon een boom die een tak verloren heeft, een boom die leeft.

Ik ben blij met alle ontdekkingen op deze weg, voor de leraren en hulpbronnen die ik heb leren kennen, en met alles wat ik daarin ook weer met anderen mag delen. Focusing is voor mij een manier van werken en kijken die daar veel aan bijgedragen heeft. Ik nodig je uit om me op te zoeken als ik jou daarin kan inspireren of ondersteunen.

Tot slot: voor wie graag gedichten leest, hier nog een linkje naar een mooi gedicht over deze materie. Overigens klinkt het in dit gedicht misschien wat minder alledaags en gewoon. Toch voeg ik het toe omdat het wel de essentie zegt over het wonder van de omkering van overleven naar be-leven.
The healing time
 

Met een hartelijke groet,

Mirjam van den Anker