Blijf Groep - Tollensstraat 59a

Maureen (41) vluchtte in 2018 weg bij haar ex wegens huiselijk geweld. Ze klopte aan bij het Oranje Huis in Alkmaar. Omdat haar ex in die stad woonde, werd ze overgeplaatst naar Almere. In die stad is ze opnieuw begonnen met haar twee kinderen en hondje.  

“Mijn vriendinnen en familie woonden om de hoek. Ik had een fantastische baan en voordat ik mijn ex leerde kennen een fantastisch leven. Nu woon ik met mijn twee kinderen en hondje in Almere, ver weg van mijn sociale leven. Dat vind ik lastig en maakt me soms eenzaam. Toch is het de beste beslissing ooit om weg te gaan bij mijn ex. We zijn nu veilig.”

In het geheim bereidde ik me voor. Ik vertelde mijn collega’s over mijn vluchtplan en bracht tassen met kleding naar kantoor.

Maureen

Na de geboorte van onze zoon veranderde mijn ex compleet

In het begin van onze relatie was mijn ex lief en aardig. Hij vond mij helemaal het einde. Na de geboorte van onze zoon is hij veranderd. Hij wilde geen verantwoordelijkheid nemen, was veel weg en kon de opvoeding niet aan. Hij werd daardoor agressief en veranderde compleet. Na de geboorte van onze dochter werd het nog erger.”

“Op een dag ging ik naar de gemeente om een uitkering voor mijn vriend aan te vragen. De man die mij hielp vroeg of het wel goed met mij ging. Ik gaf toe dat dat helemaal niet het geval was. Daardoor ging het balletje rollen. Een week later zat ik stiekem op het kantoor van Humanitas samen met een maatschappelijk werker. Ze waren daar heel duidelijk: Je kunt doorgaan met je relatie, maar waar eindig je dan? Ik besloot om mijn huis te verlaten.”

In het geheim bereidde ik me voor. Ik vertelde mijn collega’s over mijn vluchtplan en bracht tassen met kleding naar kantoor. Ook de wijkagent wist ervan. Op de dag dat ik vluchtte, nam ik met mijn kinderen de bus van de stad naar het Oranje Huis. Mijn ex sliep nog en ik had een briefje door de brievenbus gedaan met daarop de boodschap dat zijn kinderen veilig waren. Dat was een tip van de wijkagent. Het is de langste rit van mijn leven geweest. “Wat als hij nu uit zijn bed komt en het briefje leest?” Ik had het gevoel dat iedereen kon zien wat ik aan het doen was. Het was een regenachtige dag en ik had met mijn moeder bij het Oranje Huis afgesproken. Met haar ben ik binnengestapt. De deur ging achter me dicht en mijn leven was weg…”

“Al na vijf minuten begon mijn ex te bellen. Mijn telefoon ging uit en toen was het klaar. Toen ik de eerste ochtend wakker werd in het Oranje Huis, voelde ik alleen maar rust. Hij was weg uit ons leven. Het was heel onwerkelijk. Omdat mijn ex in dezelfde stad woonde, werden we al snel naar Almere overgeplaatst. Daar hebben we toen vijf maanden in het Oranje Huis gewoond.”

Bouwen aan een nieuw leven buiten de opvang na huiselijk geweld

“In die periode spande mijn ex een rechtszaak aan. Hij wilde de kinderen zien. Ik was enorm nerveus voor dat moment, maar ik had een fijne advocaat die mij goed heeft begeleid. Tijdens dit proces kwam zijn agressie naar boven en werd het gelukkig duidelijk dat mijn kinderen niet bij hem kunnen wonen. Hij heeft uiteindelijk de zaak opgegeven.”

“Dat gaf me rust en ik kon daardoor bouwen aan mijn eigen leven. Gelukkig kon ik zelf mijn financiën regelen, dat had hij mij niet afgenomen. Ik deed me eigen boodschappen weer en voerde gesprekken met mijn psycholoog en maatschappelijk werker. Ik kreeg met urgentie vrij snel een woning. Daardoor kon ik een nieuw leven buiten de opvang opbouwen.”

“Mijn leven is nu rustig, al blijf er geestelijk altijd een litteken over. Dat merk ik als ik door bepaalde situaties terugdenk aan het verleden. Daar heb ik momenteel traumatherapie voor. Daarnaast ben ik nog niet in staat om te werken. Gelukkig gaat het met mijn kinderen erg goed. Daar ben ik erg blij mee en trots op. Inmiddels zijn ze 7 en 4 jaar. Ik wil uiteindelijk terug naar Noord-Holland, maar ik ben afhankelijk van de sociale huur. Niemand van mijn vrienden en familie heeft mijn ex ooit nog gezien, maar zeker weten of hij verhuisd is weet ik niet.”

Warme herinneringen aan het Oranje Huis

“Terugkijkend op de periode in het Oranje Huis besef ik dat die mensen mijn leven hebben gered. Ik weet niet of ik anders nog had geleefd of waar ik was geëindigd. Ze hebben mijn leven na huiselijk geweld teruggegeven. De realiteit in de opvang was heel anders dan mijn verwachting. Ik kwam binnen en mijn appartement leek wel een hotel. Het voelde als een warme deken.”

“Ik leerde al snel andere vrouwen kennen. Het was fijn om met elkaar te praten over huiselijk geweld. Daardoor besefte ik me dat ik niet gek was. We zijn met de moeders en de kinderen naar de dierentuin geweest en ook met Kerst deden we leuke dingen. Mijn dochter heeft er weinig van meegekregen omdat ze een baby was, maar mijn zoon heeft het erg leuk gehad. Hij mocht daar weer kind zijn. Ook mijn zoon heeft traumatherapie gehad. Voor de behandelingen was hij vaak zenuwachtig, gestrest en kreeg hij uit het niets woedeaanvallen. Nu is hij veel rustiger. Het is een hele andere jongen geworden.”

“Ik gun alle vrouwen net zulke hulpverlening als ik. Ik wil ze op het hart drukken dat hun kinderen echt een goede tijd kunnen hebben in het Oranje Huis. Een fijne tijd zelfs, met veel liefde en geborgenheid. Ook gun ik ze dat ze durven weggaan bij hun partner, hoe bang ze ook zijn. Het is vaak de enige redding. Het is een zware weg, maar er ligt wel een veilige toekomst met je kinderen in het vooruitzicht.”