Buitenplaats Duinbeek - Duinbeekseweg 19

Duinbeek ligt buiten het dorp Oostkapelle in Zeeland, aan de bosrand onderaan de duinen. Op het terrein staan uit drie gebouwen:

1. het hoofdgebouw; dit wordt permanent bewoond.
2. de koetsierswoning, met stal en koetshuis; dit wordt als vakantiehuis bewoond.
3. de tuinderswoning; dit huis wordt als  vakantiewoning verhuurd. Bij de tuinderswoning hoort nog een grote schuur.
   

   Hoofdhuis

Het hoofdgebouw wordt omringd door een gracht die vol zit met eenden, meerkoeten, waterhoenen en karpers. Het heeft een hardstenen bordes en een met leien beklede toren, die een uitzicht over Walcheren biedt.

De tuinmanswoning met haaks op het woonhuis de grote aangebouwde schuur, herbergt o.a. een kleine oranjerie. Direct achter deze woning staat een bakkeet en achter in de tuin een charmant varkenshok.

De drie huizen vormen een harmonieus en aantrekkelijk geheel. Ze staan met ieder een eigen tuin op een groot perceel aan het einde van een oprijlaan geflankeerd door bomen aan weerszijden. Het terrein rond de gebouwen kent een gevarieerde indeling met gazons, weide, bos, een boomgaard en diverse terrassen en de rechthoekige gracht met uitloop naar een kreekje in het bos. Direct aan het terrein grenst het bos met paden naar de duinen en het strand. Het geheel heeft een serene sfeer. Een open, licht terrein in de beslotenheid van het bos. Damherten en reeën zijn regelmatig te gast op het terrein. Hoewel de buitenplaats in alle rust verscholen ligt in het groen, is de bewoonde wereld dichtbij.

Duinbeek kent een geschiedenis die teruggaat tot de 14de eeuw. De oorspronkelijke vesting is tijdens de belegering van Middelburg in 1572 verwoest en in 1715 is op die plek de huidige buitenplaats in classicistische stijl gebouwd. In de structuur en deels in details is deze architectuur mooi bewaard gebleven. De geschiedenis staat uitgebreider beschreven op de site Buitenplaatsen in Nederland. Ook bij de Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland is documentatie te vinden. Ter bescherming en educatie van dit stukje erfgoed is Duinbeek door het Rijk zijn aangewezen als monument. Momenteel is Duinbeek vooral een prachtig gerenoveerd en goed onderhouden familieonderkomen.

In de Gouden Eeuw was er grote welvaart op Walcheren, mede door verschillende handelscompagnieën. Door de inkomsten uit buitenlandse handel en door de bloei van de hieraan gekoppelde ambachten kwam er rijkdom. De scheepswerven van de Compagnieën zorgden ook voor veel werk. De gegoede burgerij (adel en rijke kooplui) richtte voor zichzelf prachtige buitenplaatsen in. Hierdoor kreeg het Walcheren de titel ‘de tuin van Zeeland’. In 1944, aan het einde van de tweede wereldoorlog, zijn de dijken door de geallieerden gebombardeerd waardoor het eiland onder zoutwater kwam te staan om zodoende de bezetters te verjagen. De hoger gelegen delen zoals die net onder de duinen, bleven gespaard tegen het water, waardoor hier nog heel oude bomen staan.

Duinbeek zichtbaar op kaart van het eiland Walcheren door D. Carel en A. Hattinga; 1753

Buitenplaats Duinbeek is gelegen in De Mantelinge, een beschermd natuurgebied aan de Walcherse kust. In De Mantelinge staan nog verschillende buitenplaatsen; een aantal andere buitenplaatsen is in de loop van de tijd afgebroken. Duinbeek is gedeeltelijk  opengesteld voor publiek. Het gaat hierbij om bospaden toegankelijk voor wandelaars.