Castle Ridderhofstad Hinder Steyn - Langbroekerdijk 119

Ridderhofstad Hindersteyn is centraal gelegen in Langbroek, ten zuidoosten van Utrecht, in een idyllisch cultuurlandschap dat alom geroemd wordt om zijn afwisselende natuurschoon. Het gebied is rijk aan eeuwenoude landgoederen met talrijke kastelen die veelal particulier bewoond worden. Voor feestelijke en zakelijke bijeenkomsten is de historische buitenplaats Hindersteyn het gehele jaar beschikbaar. Deze plek met zijn prachtige tuinen en het vele groen biedt u de mogelijkheid om in een rustgevende omgeving en in alle privacy te genieten van uw ontvangst. Met deze locatie, die nog niet zo bekend is, zult u uw vrienden of relaties zeker verrassen. Door u aan te melden voor onze nieuwsbrief blijft u automatisch op de hoogte van alle mogelijkheden en evenementen.

Tuin en park van Hindersteyn worden gekenmerkt door de middeleeuwse aanleg. De gracht om een bijna vierkant stuk terrein, omzoomd met geboomte, geeft de beslotenheid van de middeleeuwen weer. In die tijd was er geen sprake van een riante aanleg. In de loop van de tijd wordt de omgeving meer vormgegeven door aanleg van lanen en boomsingels. Ook is er ruimte voor het telen van gewassen. Het aantal gebouwen wordt uitgebreid en bestaande bebouwing wordt vergroot. De woontoren uit ongeveer 1315, staat nog steeds op dezelfde plek en is onveranderd gebleven. In de 19de eeuw breidde de kennis en het gebruik van allerlei uitheemse gewassen zich uit en een moestuin wordt voor de eigenaar een belangrijk statussymbool. In 1881 ontstaat een herkenbare moestuin op de plek waar die nu ook gelegen is. Op Hindersteyn zijn thans veel elementen terug te vinden die standaard aanwezig waren op buitenplaatsen. We hebben het dan over de oranjerie, de moestuin, de slangenmuur, de kassen en de doolhof.

Vanouds is een oranjerie op een buitenplaats een veel voorkomend verschijnsel. De aanwezigheid van een oranjerie op buitenplaatsen is rond 1600 ontstaan. Subtropische planten uit verre landen konden in het Nederlandse klimaat niet gedijen en een dergelijk hoog gebouw met grote ramen op het zuiden was ideaal om kuipplanten vorstvrij te laten overwinteren. In Nederland staan nog ongeveer 120 oranjerieën, waarvan een kwart als zodanig in gebruik is. Op Hindersteyn is sinds 1976 een collectie kuipplanten verzameld waarvan het merendeel nu tussen de veertig en vijftig jaar oud is. In de zomer staan de gewassen opgesteld in het park wat daarmee een 19e-eeuwse uitstraling krijgt.

Iedere buitenplaats had vroeger een moestuin. Daar kwam een groot deel van het voedsel vandaan. Tegenwoordig is de aanwezigheid van een moestuin die in gebruik is, een zeldzaamheid. Vaste onderdelen van een moestuin zijn een tuinmuur of houten schutting om een microklimaat te bewerkstelligen. Aan de zuidzijde is een beukenhaag een veelvoorkomend verschijnsel. Een broeibak of een koude bak om planten te vermeerderen en te beschermen tegen koude, was altijd standaard aanwezig. Een kas kwam ook regelmatig voor. Een loofgang (berceau) deelt de moestuin op Hindersteyn in tweeën. Aan de ene kant bevinden zich de bloemenperken voor de pluk en aan de andere zijde worden groenten, kruiden en zachtfruit gekweekt. De boomgaard met 24 verschillende soorten appels levert heerlijke appelsap.

In de moestuin van een buitenplaats bevindt zich regelmatig een kas. Dat is er vaak één met tabletten aan weerszijden van het looppad en een compartimentering. Zo’n kas is er op Hindersteyn en deze dateert uit 1845. Daarmee is het ook de oudste vrijstaande ijzeren kas van ons land. In 1992 is deze kas herplaatst. Druiven werden vaak geteeld in een lessenaar kas tegen een tuinmuur. Hier, op Hindersteyn is een luxer exemplaar aanwezig in de vorm van een druivenserre. Dit type is in 1860 ontstaan in België. Deze druivenserre dateert uit de jaren twintig van de vorige eeuw en komt uit het Westland. Er worden nu wijndruiven in geteeld. In een derde kas, met gebogen dakvlak, worden zestien verschillende soorten vijgen geteeld. Soorten die het in Nederland niet naar de zin hebben doen het hier onder glas prima. Ook deze kas is herplaatst en komt van een tuinderij in Den Dungen. Het is een Rijksmonument.

Een slangenmuur is een experimentele tuinmuur die golvend gebouwd is. In de 18e eeuw waren ze populair voor het telen van leifruit. In de nissen van deze muur wordt een microklimaat gecreëerd waardoor het fruit eerder rijp wordt. Het is dan mogelijk om fruit te telen waarvoor het in ons land eigenlijk te koud is. Het gaat dan om perziken, abrikozen, nectarines en amandelen. Deze typisch Hollandse vinding uit de 18e eeuw is op een achttal buitenplaatsen terug te vinden. De slangenmuur op Hindersteyn dateert echter uit de jaren tachtig van de vorige eeuw.

Een ander bijzonder element op Hindersteyn is de doolhof. De doolhof was in de tweede helft van de 19e eeuw een populair tuinelement voor de bewoners en hun gasten. Het dolen, al dan niet begeleid door een chaperonne, was voor veel verliefde stelletjes het summum. In 1995 is deze doolhof, bestaande uit zestien honderd buxusstruiken, aangelegd. De padlengte bedraagt zeshonderdvijftig meter en het oppervlak duizend een vierkante meter. Deze doolhof kent geen dode paden en de gemiddelde dwaalduur bedraagt twintig minuten. In dezelfde vorm als de doolhof is ernaast een labyrint gecreëerd met paden die gemaaid zijn in het hoge gras. Bij een labyrint kun je niet verdwalen maar volg je gewoon het pad. Dat is het grote verschil met een doolhof en een doolhof is driedimensionaal en een labyrint is tweedimensionaal van afmeting. Een labyrint leent zich goed voor spirituele thema’s.

Historische buitenplaatsen zijn een verzamelplek van bijzondere zaken. Of het nu gaat om uitheemse bomen, exotische gewassen, ongewone bouwsels of zeldzame dieren, ze zijn of waren vaak aanwezig. De kip of hoen staat symbool voor onze eeuwenlange verbondenheid met de kleinschalige landbouw. Al naar gelang de tijdsgeest, komt het tamme hoen in veel gedaanten voor; van onopvallende scharrelaar bij kleine boeren tot adellijk pronkstuk, als het een zeldzaam exemplaar betrof. Zo ook op Hindersteyn waar een toom Uilebaarden wordt gehouden in het kippenhok naast het kasteel. Uit de oorspronkelijke kuif- en baardkuifhoenders, die werden geïmporteerd, hebben Nederlandse fokkers een drietal rassen gecreëerd met een geheel eigen verschijningsvorm. Dat zijn Brabanters, Kraaikoppen en Uilebaarden. De Uilebaarden zijn een voorbeeld van hoe genetische biodiversiteit in stand gehouden kan worden. Een grote biodiversiteit zorgt voor een grotere genenpool, een dergelijke genenpool is belangrijk om rassen te ontwikkelen die immuun zijn voor virussen. De Uilebaarden kun je typeren als herenhoenders. Door hun hoorntjes op de kop zijn ze iets bijzonders en werden ze tegen hoge prijzen verkocht. Het zijn dus een beetje elitekippen.