Charlemagne College Eijkhagen - Eijkhagenlaan 31

Hongaarse goulash volgens Joop's recept Ingrediënten voor 4 personen 700 gr runderlappen 2 uien 2 rode paprika’s 1 blikje tomatenpuree 1,5 el bloem 500 ml runderbouillon 2 tl paprikapoeder 1 tl karwijzaad 2 blaadjes laurier Peper en zout Olijfolie Zo maak je het Bestrooi het rundvlees met peper en zout en snijd ze in blokjes en bestuif ze met de bloem. Zorg dat het vlees rondom bedekt is. Pel en snipper de ui en fruit deze aan in een grote stoofpan met wat olijfolie. Snijd de rode paprika in blokjes en voeg deze bij de uien. Voeg nu de tomatenpuree, het paprikapoeder en het karwijzaad bij de uien en bak dit kort mee. Door verhitting ontzuurt de tomatenpuree en wordt de smaak van de specerijen versterkt. Verdeel de paprika en uien naar de zijkant van je pan. Voeg het vlees toe en bak het rondom aan, totdat het iets bruin kleurt. Voeg eventueel nog een scheutje extra olie toe. Voeg nu de bouillon en de laurier toe. Roer het even door elkaar en doe de deksel op de pan. Laat de goulash minimaal 2 uur stoven, het liefst 3 op een zacht vuur. Kijk tussentijds even of het niet aankoekt en roer het desnoods nog even door elkaar. Wordt de saus te droog, voeg dan een scheutje water toe. Breng de goulash op smaak met wat peper en zout en serveer met rijst

De Straßenpanzerkraftwagen Ehrhardt E-V/4 was een Duitse pantserwagen die tijdens de Eerste Wereldoorlog werd ingezet. De ontwikkeling van de Ehrhardtserie begon in 1906 met de BAK (Ballon Abwehr Kanone), een mobiel luchtafweerkanon. Er was weinig belangstelling voor de Ehrhardt, die werd getest in de Verenigde Staten. Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, had Duitsland geen pantservoertuigen. De Duitsers stuitten op de Britse en Belgische pantservoertuigen zoals de Minerva en de Lanchester. Duitsland begon in oktober 1914 te zoeken naar een eigen pantservoertuig. Drie bedrijven hadden een ontwerp klaar: Daimler met de Daimler/15, Büssing met de Büssing A5P en de auto-onderneming van Ehrhardt in Düsseldorf met de Ehrhardt E-V/4, een opvolger van de BAK die voorzien was van een 6,5 cm-luchtafweerkanon. De drie ontwerpen waren allemaal voorzien van wielen en geen rupsbanden en waren geschikt voor een bemanning van acht of negen man, waarvan er drie MG 08 machinegeweren bedienden. Ze werden beschermd door een 7 mm-bepantsering. De oorlog in het westen had het landschap vervormd tot een moerassig gebied, zodat de Duitsers het nut van de drie voertuigen niet inzagen. De Daimler- en Ehrhardt-prototypes waren beide afhankelijk van het gebruik van dubbele wielen aan iedere kant van de achterzijde, en hadden flenzen over de binnenste wielen aan de voorzijde in een poging om het voertuig op die manier geschikt te maken voor onbegaanbaar terrein. Echter, in de herfst van 1916, werden de drie voertuigen ondergebracht in een eenheid genaamd Panzerkraftwagen MG-Zug 1. De eenheid opereerde eerst in de Elzas en vervolgens aan de Roemeense fronten. Het was een aanzienlijk succes. Eind mei 1916 werd uiteindelijk voor de Ehrhardt E-V/4 M1915 gekozen. De productie begon met 20 exemplaren onder de benaming Ehrhardt E-V/4 M1917. Deze werd voorzien van bepantserde koplampen en een horizontaal gepantserde voorkant. Door de 85 pk zware dieselmotor - die zes versnellingen vooruit en zes achteruit had - en een vierwielaandrijving, kon het voertuig een topsnelheid behalen tot 59 km/h met een bereik tot 245 km. De bepantsering werd 9 mm in plaats van 7 mm. Het voertuig had zeven machinegeweren. Twee waren gemonteerd in een draaiende toren op het voertuig, iedere zijkant werd voorzien van twee machinegeweren en de voorkant van één. Een achtste machinegeweer was in reserve en kon toegepast worden achteraan. Na de oorlog bleven de overgebleven voertuigen in Duitsland die door de Duitse Polizei (politie) werden gebruikt. Er werden in 1919 nog 20 exemplaren besteld met de benaming Ehrhardt E-V/4 Sonderwagen M1921.

Bijzonder onvriendelijke ontvangst, ondanks de reservering vooraf. Alsof we indringers waren! Alleen daarom al zou ik direct weer vertrokken zijn als ik er niet met vrienden had afgesproken voor een wandelweekend. Daarbij de geluidsoverlast (de hele dag en nacht verkeer op de naastgelegen N-weg en vanaf 4u 's ochtends tractor-, koeiengloei en andere 'boerderij-geluiden' die je uit je slaap houden. Slechts 3 'werkende' douches (dwz met een lauw pisstraaltje...) en 2 wc's voor de hele camping. Absoluut de slechtse camping die ik in 25 jaar heb bezocht, voormalig Oostblok inbegrepen ... Maar in het voorseizoen wel goedkoop (godzijdank). Wel goed? Het weer?

De Sovjet-Unie was na de Eerste Wereldoorlog het eerste land dat een grote gemechaniseerde strijdmacht opbouwde. Na het begin van de massaproductie in 1931 bezat ze al snel meer tanks dan alle andere landen ter wereld bij elkaar. De vroege start leidde echter niet alleen tot een kwantitatieve maar ook tot een kwalitatieve voorsprong: terwijl de overige staten nog maar net bezig waren hun legers met de eerste generatie tanks uit te rusten, introduceerde het Rode Leger nog voor de Duitse inval van 1941 al een tweede generatie. Bij hun eerste generatie tanks hadden de Sovjets een strikte arbeidsverdeling tussen infanterie- en cavalerietanks toegepast en vooral lichtere typen geproduceerd: respectievelijk de T-26 en de BT-serie. Beide waren gelijksoortig in krachtige bewapening en licht pantser, maar verschilden in ophanging: terwijl de T-26 zich traag voortbewoog met ouderwetse bladveren, was de BT gebaseerd op een voor die tijd hypermodern ontwerp van de Amerikaanse ingenieur Walter Christie die vier grote loopwielen onafhankelijk liet bewegen tegen de druk van grote springveren in. De BT's waren daardoor zeer snel en konden zelfs zonder rupsbanden betrouwbaar als pantserwagen functioneren. De motor kon aan de achterste loopwielen worden gekoppeld. Midden jaren dertig was het Rode Leger er vast van overtuigd een van de beste tanks ter wereld te bezitten. Al snel zou er echter hierover twijfel ontstaan. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog leverde de Sovjet-Unie tegen ruime betaling vele tanks aan het Republikeinse regeringsleger. Zoals vele westerse experts al voorspeld hadden, bleken die bijzonder kwetsbaar voor zelfs lichte antitankwapens die goedkoop waren en daardoor in groot aantal beschikbaar. Licht gepantserde tanks hadden op het moderne slagveld geen overlevingskansen meer. Duitsland trok daaruit de conclusie dat het doorbreken van versterkte stellingen overgelaten moest worden aan infanterie; Frankrijk dat tanks zwaarder bepantserd moesten worden. De Sovjet-Unie besloot het Franse voorbeeld te volgen, maar niet de Franse fout om die tanks maar zo klein mogelijk te houden door ze te voorzien van een eenmanstoren. Een geheel nieuwe generatie zwaardere tanks moest ontwikkeld worden; niet alleen infanterietanks, maar ook cavalerietanks die superieur moesten zijn aan hun vijandelijke tegenhangers. Een eerste stap werd gezet door de ontwikkeling van de BT-SV, een BT waarbij het principe van de afschuining radicaal werd doorgevoerd. Door het afketsingseffect levert een schuine pantserplaat een grotere bescherming op voor hetzelfde gewicht. Daarna werd bij de Locomotievenfabriek van Charkov de A-20 ontwikkeld door A. Firsow. Dit voertuig had een plaatdikte van 20 mm. Toen Firsow het slachtoffer werd van de Grote Zuivering werd hij in juni 1937 vervangen door de jonge Michail I. Kosjkin, een Russisch ingenieur van het Leningrader ontwerpteam voor zware tanks. Het droeve lot van zijn voorganger inspireerde hem tot de ontwikkeling van een zo perfect mogelijke tank waarbij hij op eigen initiatief een tweede model ontwierp. Kosjkins deed schietproeven met het pantser van de A-20 waarbij bleek dat het door de nieuwste 45 mm munitie doorslagen kon worden. Hierop besloot hij de pantsering van de nieuwe tank op 32 mm te brengen. Tegelijkertijd bracht hij een (voorlopig kort: Lang 10) 76,2 mm kanon aan in plaats van een 45 mm kanon en voegde een vijfde loopwiel toe. Een al te grote gewichtstoename werd voorkomen door de overbodig geachte pantserwagenoptie achterwege te laten. Het project droeg de naam A-32, wat later T-32 werd.

Er werdt een broodje na mijn kop gesmeten in de pauze

Sommige docenten behandelen je als gevangenen als je vraagt of je naar wc zeggen je net pauze gehad maar dan is het 40 minuten na de pauze O ja Sommige hebben wel respect Groeten

Meer studiedagen en geen eerste 4 uur vrij en daarna naar school komen voor 1 uur doe er wat aan en voor de rest het wc papier is niet lekker probeer het niet ik raad het niet aan

Mijn favoriete bezigheid is youtube kijken als ik bijvoorbeeld kantine of uit heb. Jimmy 'Mr Beast' Donaldson is een van mijn top youtubers. Hier verschaf ik u informatie over zijn priveleven. Veel plezier met uw leven en deze waardevolle info Jimmy Donaldson brengt niet veel naar buiten over zijn privéleven maar in enkele video's komen ook zijn vriendin en moeder voor. Sinds 2019 heeft hij een relatie met Maddy Spidell, de twee leerde elkaar online kennen. In 2020 veraste hij haar met 100.000 rozen voor Valentijnsdag doorheen het hele huis te verspreiden.