Coaching Wijchen - Valkstraat 2

ACTUEEL

Veranderde coaching

Is er bij jou ook van alles veranderd? Op je werk? In je relatie? Iets in je gezin? Als student? Je beeld van de wereld?

In coronatijd vernieuwde ik mijn bewustzijn door de opleiding NLP en Neurosemantics voor mezelf na 14 jaar opnieuw te oefenen, zowel theoretisch, als  met alle interventies.  Veranderingen ontstaan dan op identiteitsniveau.

En nu is er een tijd voor andere coaching.

Waarin wil je begeleid worden? Persoonlijke groei? Eenzaamheid, onzekerheid, burn-out? Een relatieprobleem? Wens je dat individueel of in een kleine groep? Video bellend  of op anderhalve meter? Met NLP, ACT, Mindfulness, een opstelling of wat op dat moment het beste bij je past?

Column 7

Heb jij dat ook op een coronamorgen?

Opeens lijkt elke dag zondag. Ik zal zelf initiatief moeten nemen, anders blijft de dag stil en leeg. Ik heb nog niet gepraat. O ja, wel goede morgen gezegd tegen de paar wandelaars op mijn vroege wandeling, om de spieren los te maken. Niet dat daardoor de tijd sneller gaat. Wil ik dan dat de tijd sneller gaat?

Laat ik beginnen de doelen van de dag te stellen en er vrolijke muziek bij aan te zetten. (Radio 1 levert veel achtergrondinformatie. Even niet.) Ha, Arbeidsvitaminen, gezellig en ik krijg de herinnering dat vroeger in de gids alle titels van de liedjes werden vermeld. Was heel handig.

Wie ga ik vandaag bellen? Niet iemand die een bijdrage levert aan de negatieve verhalen. Een vrolijke, luchtige, tweezijdige  paasactivitetenbespreking  is het fijne resultaat.

Even de handdoeken ophangen.

Dan maak ik een herinneringsgedicht voor een overledene van de nu niet actieve wekelijkse wandelgroep, terwijl de kaart met haar zelf geschilderde zonnebloem op de mat valt.

Van achter het raam zie ik een tractor die water geeft aan jonge boompjes. Dat moet ook gebeuren, want het is droog. Een kwartier later is hij er weer, nu met een sproeier voor de struiken onder het boompje.

Tussendoor het nieuws: tehuizen kunnen geen goed doen. Klinkt als een feuilleton in mijn oren de laatste dagen: verkommerende eenzame ouderen en zich onbeschermd in het zweet werkende verzorgers…

Koffie met 6 potjes Wordfeut. Altijd lastig die q! Waarom heb ik alleen medeklinkers? Ruilen? Nee..

Gelukkig denk ik terug aan het, vanuit de auto op de parkeerplaats, bezoek van mijn zoon, schoondochter, en kleinkindjes.” Oma, ik vind je lief..” En ik ben blij door de paasspullen die ik ze meegaf. Ook geniet ik na van het skypend leegmaken van de verjaardagsbox voor mijn geëmigreerde dochter.

Mijn planten hebben al water gehad.  Dat is ook gebeurd met de zonnebloempitten, die uit beginnen te komen en waar ik nog een plan mee heb.

Mijn buurman is zijn schuur aan het bouwen onder begeleiding van zijn radio. Soms is het stil. Nu ook. Nu stapt hij uit een auto met aanhang waarop een kast staat. Voor zijn schuur? Waar bemoeit mijn hoofd zich mee?

Een paar lieve apps. Een boodschappenbezorgvriendin vraagt of ik nog iets nodig heb en een andere plantenliefhebster stuurt een bosje bloemen met de vraag en gezamenlijke antwoorden over de namen.

Op elke mail reageer ik meteen. Verwijderen of beantwoorden. Ik vraag mijn cliënten hoe het met hen gaat.

Ik ben eigenlijk heel blij met de tulpen die er zo mooi geel bij staan!!

Hoe leven we onze waarden na met de lat-als-afstand lager?

                                O ja, er zijn ook andere morgens.

 14-3-2020

Column 6

HERKEN JIJ JE BIJ TE STELLEN VERWACHTINGEN?

Dagelijks worden we geconfronteerd met de vreselijke gevolgen van het coronavirus: overlijden, ziek zijn, sociale isolatie, financiële crisis. Wereldwijd! Herken je de triggers vanuit de media, van elkaar, die door woorden en beelden bij ons emotie oproepen?  Zoals saamhorigheid en trots en ook angst en woede? Je zou maar eens niet naar het ziekenhuis kunnen omdat je zoon of man er ligt met een dubbele longontsteking? Je demente vrouw of moeder niet meer kunnen bezoeken? Deze bezorgdheid en groot verdriet hadden we ons toch niet voor kunnen stellen?

We hebben veel verwachtingen in het leven. Soms kloppen die en soms vallen ze tegen. Dan is verwachtingen bijstellen, dus de lat lager leggen of andere doelen stellen of anders denken of nieuwe mogelijkheden zien, een goed vooruitzicht. Hierop gebaseerd en door wat steeds meer opvalt, is dat er positieve aspecten en gevolgen genoemd worden tijdens de coronacrisis. Dat heeft me geïnspireerd tot het schrijven van deze column.

Er ontstaat samenwerking en zorg voor elkaar op allerlei terreinen. Verpleegkundigen die zich aanmelden, samenwerking ziekenhuizen, wetenschappers,  leger, vrijwilligers, oproepen voor hulpmiddelen, samen klappen als waardering voor de vitale beroepen, online op de koffie, boodschappen voor de buurvrouw, elkaar positieve video’s sturen:  We never walk alone.  En wie weet meer Europese samenwerking en een veranderde visie op de betaling van mensen met vitale beroepen?

Mensen zijn massaal aan het klussen geslagen. Elke dag hoor ik machines, die hout bewerken, de stoepen schoonspuiten en wat ik niet hoor, wel verneem, dat mensen schuren opknappen, kamers verven, vogelkooitjes timmeren en fotoboeken bijwerken. Dingen die zijn blijven liggen, omdat mensen er geen tijd voor hadden (Misschien ook doordat er veel stress is op het werk of dat andere verplichtingen voorgaan?) en die nu, noodgedwongen of omdat men geen deel hoeft te nemen aan sociale contacten, worden uitgevoerd. Die ruimte voor jezelf en je gezin zorgt ook voor bewust worden wat de ander doet, nadenken hoe je aan die burnout was gekomen, of je andere zaken wenst te ontplooien en wat het meest belangrijk is in je leven.

Tegelijkertijd met zijn allen thuis aan het werk. Hoe kijken we daar in de toekomst tegenaan? Er kan veel vaker online overlegd worden, mensen hoeven zich minder in het verkeer te begeven, minder file, minder uitstoot, schonere lucht.

Het onderwijs laat zulke mooie aanpassingen en veranderingen zien. Vrijwel alle kinderen thuis aan het werk. Uiteraard nu wel met veel herhaalwerk, maar hadden we verwacht dat dit tot  de mogelijkheden zou horen? En dat de eindtoets groep 8 dit jaar niet doorgaat, doet mij een beetje gniffelen dat de waarde van het advies van de basisschool nu het enige advies is. Tja, dan kan het in de toekomst ook zonder die eindtoets! Bijkomende verwachting  van mij is dat onderwijs compleet op de helling gaat, in positieve zin uiteraard!

Mensen kopen nu alleen primaire levensbehoeften… Zinvol om je af te vragen of je alles wat je nu weglaat, ooit nog nodig hebt.

De zinvolle vraag: “Leef je naar je verlangens?” zou wel eens bij heel wat mensen boven kunnen drijven. Deze gemeenschappelijke bewustzijnservaring kan heel veel moois opleveren. En wellicht een titel voor de volgende column.

Herken jij je bij te stellen verwachtingen?

22-3-2020  Maria Theunissen

Meditatie in Kerstsfeer

met lunch

 zondag 22 dec 2019 van 10.30 uur tot 14.30 uur.

Mindfulness dagworkshop

met lunch

donderdag 16 jan 2020 van 10.30 uur tot 14.30 uur.

Column 5

Hoe kook jij je ei? 

Mijn zojuist gekookt ei vind ik net te kort gekookt. Dit ei triggert me (waarom nu, juist dit eitje?) naar de volgende herinnering. Mijn vader, die nooit kookte, kookte wel eieren. In mijn gedachten zie ik hem de eieren zorgvuldig bewaken. Hij blijft erbij, terwijl hij regelmatig op zijn horloge kijkt en het gas harder of zachter zet, zodat de eitjes net aan de kook blijven. Dat erbij blijven met je aandacht en telkens aanpassen, blijven (mindfulness) aspecten die leiden tot een gewenst resultaat.
Wij aten altijd perfecte eitjes. Dat vind ik. Voor mij is een perfect ei er een zoals ik dat het lekkerst vind. Zo kookte mijn vader die en zo kook ik ze ook.  Wat ik van mijn ei vind is een oordeel. Realiseer je dat dit voor iedereen geldt. We hebben allemaal een eigen ei-oordeel. En als je een ei voor een ander kookt, dien je heel goed op de hoogte te zijn van wat hij wil. Wat is de omschrijving van een zacht ei of een net niet hard ei? En hoe bereik je dat? Ook daarover zijn de meningen verdeeld. Beginnen in koud of kokend water? En hoe groot is je ei? De eieren kunnen kapot gaan als je water te hard kookt. Waar hou je rekening mee als je voor meer mensen kookt? Dit gekokkerel hangt aan elkaar van oordelen.
Hoe kook jij je ei? Laten we maar blijven bij het gekookte ei, want over een perfect gebakken ei kunnen we flink bakkeleien. Genoeg gekakel: dit gaat over oordelen en perfectionisme. Je kunt heel wat verwachtingen hebben van bereiding, van je plannen en je handelen. Maar vooral die van anderen. Valt het eindresultaat tegen, dan kies je eieren voor je geld. Perfectionisme leidt regelmatig tot ‘op eieren lopen’.
Inzicht hebben in je eigen ei-oordeel: dat is het hele eieren eten.
Februari 2018
Maria Theunissen 

Column 4

Ook Sint- en Kersttriggerverhalen opgehaald?

Ik heb nog eens nagedacht over de verpakte ‘triggertraps’. Onze hersenen zijn een soort van database waarmee je heel goed kunt denken. Dat is prachtig; vaak ook mooi gecontroleerd. Best handig als je een presentatie of een feest gaat voorbereiden. Als je creatieve denken de vrijheid krijgt, krijg je ingevlogen triggers. Je combineert van alles en ineens een aha-Erlebnis (van Freud) of het ei van Columbus. Je weet niet waar het vandaan komt. Hoe doen die hersenen dat toch?

Als Sint voorbij komt, heb ik spontaan levendige herinneringen aan een pak speculaas dat door een oom en mijn broers en zus in het donker naar binnen werd gegooid, nadat er op het venster was gebonst. En ik ging dan ’s avonds niet alleen naar toilet. De tafel ’s morgens vol cadeautjes op de plaats waar we altijd zaten en voor mij pop Isabella. Zo kan ik diverse herinneringen uit mijn jeugd ophalen en ook stroomt zo het verhaal binnen dat mijn man even met de kinderen eruit liep en precies in die tijd had Piet alle cadeautjes gebracht! In het onderwijs speelden we verhaallijnen, ook een keer dat we op school geslapen hadden om te kijken wat de Rommelpiet daar uitvoerde.

We zijn verhalenvertellers in ons hoofd. Je kunt zo snel niet praten, schrijven of een film maken, zoals die gedachten en emoties gaan.

Ook Kerst krijgt mooie en minder mooie triggers. Ik hou van decoreren en alle spullen roepen belevingen op. Hier zijn er een paar. Bij het uitpakken van de kerstbeeldendoos van mijn ouders  komt deze: Ik vond het zo zielig als kind dat kindje Jezus kou leed en van mijn moeder mocht ik een schoudervulling neerleggen als warme deken. Elk jaar herinner ik me dat enkele keren tijdens de kerstperiode en vertel dat. Van alle andere kerstspullen weet ik van wie ze kwamen, van mijn dochter; daar hebben we het samen over;  welke spullen ik kocht en hoe ik geniet van de gedecoreerde tafel. Soort van jaarlijkse trigger.

Zullen we ooit begrijpen hoe bizar, on(realistisch), soms imaginair gedachten en emoties werken of hoeven we het alleen maar te voelen? Als iemand sterft, die je lief hebt, huil je dan om de overledene of om je eigen gemis en verdriet?

Af en toe is het ook mooi je gedachten en emoties als een stukje grond braak te laten liggen in de winter. De afgestorven planten kunnen composteren en bedekken de aarde. De bollen eronder kunnen zich er in de lente mee voeden en er bloeien opnieuw kleurrijke bloemen uit.

Laat ook eens een stuk braak liggen.

Maria

*Column 3
De onvoorspelbaarheid van triggers
 
Vorige week hadden we vrienden op de lunch. Er werd gezegd dat kiezen lastig is en dat je de broodjes in stukken apart kan beleggen. Deze opmerking was voor mij een trigger om 2 verhalen te vertellen. Ik logeerde bij familie en een nichtje deelde haar sneetje brood in vieren en deed op elk stuk ander beleg. De anderen deden dat blijkbaar niet. En het tweede wat als herinnering boven kwam was de eetgewoonte van een kraamhulp, die na elke snee brood een klein hoopje, restje, opzij schoof. Hagelslag, vlokken, muisjes.
Deze trigger zorgde voor een vrolijke, grappige conversatie. Verder doet hij er niet toe. Het geeft wel aan hoe onverwacht, onbewust, onvoorspelbaar mijn brein me kan brengen naar voor mij historische momenten, die jarenlang niet in mijn bewuste waren.
Anders wordt het bij onprettige  herinneringen.
Rachel  Sexton, in het boek De Delta Deceptie van Dan Brown, dacht: “Waarom moet het nou water zijn. Toen ze zeven was, was ze bij het schaatsen op een bevroren vijver door het ijs gezakt. Ze was onder het ijs gekomen en had zeker geweten dat ze dood ging. Uiteindelijk had haar moeder haar te pakken gekregen. Sinds die afschuwelijke ervaring had Rachel altijd last gehouden van watervrees, een duidelijke angst voor open water, vooral voor koud water. Oude angsten bekropen haar weer.” En als ze later in het verhaal op een ijsblok terecht is gekomen: “De nachtmerrie uit haar jeugd was terug. Het ijs…het water…de duisternis. Haar angst voelde als een oerinstinct.”
Of ze in het boek vaker hierdoor  getriggerd wordt, weet ik nog niet, want ik heb het boek nog niet uit. Ik vermoed van wel.
Het aantal aangiften wegens verkrachting of sexueel misbruik is de afgelopen weken toegenomen door de aandacht voor #MeToo. Filmproducent, auteur, advocaat. Zoveel mensen hebben MeToo herinneringen. Word je er nu boos of verdrietig of gekwetst door, dan is er alle reden om er rustig over na te denken of er over praten.  Dat helpt om het een plek te geven, te verwerken.
Als je je triggerwoorden, situaties kent, zijn die niet meer onverwacht. In een vorige column pleitte ik voor het herkennen van je triggers. Vooral de verpakte met de triggertrap. Weten waar je trigger vandaan komt, is al heel wat. Waarom ze er plotseling en onvoorspelbaar zijn, blijft me verbazen. Jou ook?
Maria

*Column 2

Herken je triggers.

Triggers die ons leiden naar fijne gedachten vinden we prima en ontvangen we graag. Onprettige triggers kunnen je veel informatie opleveren. Je triggers herkennen geeft je een inkijk in de gecombineerde gevoelsgedachtenwereld. Wat roept deze foto bij jou op?

Er zijn triggers die niet speciaal iets negatiefs of positiefs oproepen; die noem ik maar neutrale prikkels. Als ik een SBS6-omroepster op tv zie, herinner ik me dat er bij de Vierdaagse voor mijn neus van haar en met haar, een reportage gemaakt werd. Of is dit gewoon zoals een herinnering werkt? Maar die wordt dan wel door iets in gang gezet?

En als ik door een bepaalde straat kom, waar een vriendin woonde, roept mijn aanwezigheid op die plaats me mooie herinneringen op, want het is een fijne vriendin.

Ik geef allerlei voorbeelden, omdat triggers overal vandaan lijken te komen. Er zijn veel triggerwoorden: op tv, pc, het leven zit er vol van. Als het triggerwoord voor mij betekenisvol is, is de trigger er meteen vol aandacht. Zo bij mij het woord "Parkinson", dat me onmiddellijk verwijst naar mijn broer.

Je triggerwoorden herkennen is een interessante manier om jezelf als focus mee te geven. Als je merkt dat er een bepaalde stemming ontstaat bij een woord, of andersom, en je gaat rustig jezelf afvragen wat het woord met je doet (word je er blij van?), welke gevoelens spelen een rol? (angst, verdriet, boosheid), welke andere gedachten heb je? ontwikkel je een bibliotheek aan stemmingservaringen.

Wat roept een telefoonnummerherkenning op? Blijheid, ergernis, zucht? Wat doe je? Hoe reageer je op deze prikkel?

Hoe ga je om met een bepaalde blik van een familielid of collega?

Wat roept het kijken in je agenda bij je op? Stress, voldoening?

Triggers voeren je niet alleen naar het verleden. Ze kunnen je in een flits naar de toekomst brengen als je denkt aan een examen, je deadline of je trouwdag in het verschiet.

Misschien maakt je baas of vriend een opmerking over werk dat anders had gekund en ervaar je dat je het nu niet goed deed en denk je aan een eerdere situatie, waarbij je toen ook zo'n gevoel had van "niet goed genoeg". Deze gedachtentriggertraps zijn uiterst boeiend. Nog zo'n  trap: Ik loop in het bos en zie een donkere boomstam, die me doet denken aan een eerdere grap met een vriendin over de gelijkenis met een beer. Dit brengt me op een ander beerverhaal uit Canada; en dat weer bij muggen en blackflies, dan een camper, vuurtje, marshmellows. En hier kan ik enzovoorts achter zetten.

Wat zijn jouw triggerwoorden? Stuur ze gerust naar me toe.

Hoe ga je om met je triggers? Daar kan ik de volgende keer over schrijven.

*Column 1

Wat zijn triggers?

Er zijn veel soorten triggers. Ik ga even uit van de triggers die een soort van stemmingsprikkels in je gedachten zijn. Ze zijn er vaak heel subtiel; ze kunnen er zijn in woorden, gevoelens, lichaamsgewaarwordingen; kortom: je ervaart een bepaalde stemming.

Een gebeurtenis kan je verwijzen naar iets wat er eerder was. Er ontstaat een herinnering aan wat je eerder voelde, hoorde, zag of meemaakte.

Je hebt fijne en vervelende triggers.

Ik geef een voorbeeld van een prettige trigger. Onlangs speelden een paar nichtjes met een pop die heel erg leek op een pop die ik als kind kreeg. Ik zie mijn pop voor me, weet waarom ik haar kreeg, waar ik was en wat ik deed en met wie ik was. Deze herinnering is heel levendig en maakt me blij. De pop in het nu triggert me en roept het oude, fijne, blije gevoel op.

Er zijn voldoende voorbeelden van vervelende triggers te beschrijven. Eentje, die ook lang geleden is, is de volgende. Een buurjongen overleed, verdronk, toen ik nog jong was. Als er nu een bericht voorbij komt, wat er op lijkt, wordt mijn mind getriggerd naar de omstandigheden van toen. Een angstig, verlamd gevoel van het moment van het vermoeden van een afschuwelijk bericht, de fragmentarische plaatjes in mijn hoofd van wat er zich verder voordeed, verschijnen als een video waarin  mensen, ongeloof en  verdriet voorkomen. Als ik dat wil, ontstaat er het hele, voor mij, oorspronkelijke verhaal.

Tja, wat doe je met je triggers? Hoe herken je ze?

*Dagworkshop Mindfulness (inclusief lunch)

Ervaren of opfrissen van Mindfulnesstraining op vrijdag 13 oktober 2017 van 10.30 tot 14.30.

*Dagworkshop Meditatie (inclusief lunch)

De workshop wordt aangeboden op zaterdag 21 oktober en vrijdag 27 oktober 2017 10.30 tot 14.30 uur.