Creating Smiles Loopbaancoaching - Schiermonnikoog 37

Op jonge leeftijd dacht ik het al te weten; ik zou leraar worden op een basisschool. Dus voltooide ik de havo en ging ik naar de pabo. Tijdens mijn jaren op de pabo realiseerde ik me dat ik het beroep als leerkracht had geromantiseerd, simpel gezegd viel het dus tegen. Los van het feit dat ik een geweldige studententijd heb gehad had ik uiteindelijk geen diploma op zak. En wat ga je dan doen?

Als begin twintiger kon ik aan de slag in de retail. Daar merkte ik dat ik goed kon verbinden met klanten. Ik verkocht niet met trucjes, maar door te verbinden. Ik verkocht niet door agressief te verkopen, maar door om echt te luisteren naar klanten. Toen was ik al benieuwd wat mijn klanten bewoog en hoe ik ze een beetje gelukkiger kon maken.

Na een aantal jaar werkzaam te zijn geweest bij verschillende retail kanalen kwam ik in aanmerking met coaching. Ik kwam een advertentie tegen over coaching op de achterkant van een tijdschrift. Ik las de advertentie en voelde dat het woord coach resoneerde met alle cellen in mijn lichaam. Het klopte zeg maar. Hier moest ik iets mee doen.

Niet dat ik gelijk aan de slag ging om een goede opleiding te zoeken. Daarentegen zocht ik allemaal beren op de weg om mijn geluk uit te stellen. Vreemd hoe dat kan gaan in je gedachten. Ik wilde wel vooruit, ontwikkelen, mijn talenten echt zinvol inzetten, maar aan de andere kant wilde ik ook graag in mijn comfortzone blijven. Weten waar je aan toe bent, weten wat je kunt verwachten. Ondanks dat je weet dat je niet je volle potentieel presenteert aan de wereld blijf je toch volharden dat waar je nu zit de beste plek is waar je op dat moment kan zijn, ook al weet je dat dat niet zo is.

En zo volgde er een aantal jaren waarin mijn professionele ontwikkeling stagneerde. Overigens waren de beren op de weg wel van mega invloed op mijn persoonlijke leven. Ik trouwde en kreeg twee zoons. Niet een goed moment om je carriere 180 graden om te draaien, toch?!

Mijn gevoel en mijn verstand spraken elkaar tegen. Dit resulteerde in een burn-out op mijn 28e levensjaar. Ik was letterlijk uitgeblust. Het werk kostte mij meer energie dan dat het opleverde. Het werd tijd voor verandering, tijd om alles anders aan te gaan pakken.

Eind mei 2015. Ik was werkzaam bij een ooglaserkliniek. Ik kwam 's ochtends aan op het werk om erachter te komen dat de hele kliniek was leeggehaald. Een spontaan faillissement. We hadden wel onze vermoedens, maar we werden wel erg voor het blok gezet. Voor het pinksterweekend had ik nog een baan, na het pinksterweekend was dat in eens voorbij. Weg zekerheid. Weg baan.

Tijdens die periode besloot ik dat ik alle beren van de weg kon stoten. Juist nu had ik alle tijd om goed uit te zoeken hoe ik coach kon gaan worden. Welke opleiding zou ik gaan volgen? Wat voor coach wilde ik gaan worden? Ik besloot om voor Vista Nova te gaan, een uitstekend aangeschreven school die loopbaancoaches opleidt in een intensief school jaar. Ik zou uitgedaagd worden, zowel op persoonlijk vlak als op professioneel vlak.

Ik weet hoe het is om werk te doen waar niet al je talent naar boven komt. Ik weet hoe het is om te zoeken naar zingeving, te zoeken naar wat jou energie geeft. Ik weet hoe het is om een burn-out te hebben, dat je te ver bent gegaan en niet je hart hebt gevolgd. Ik weet hoe het voelt als je wél datgene gaat doen waar je hart ligt.

Waarom ik loopbaancoach ben geworden? Omdat ik net zo 'mens' ben als dat jij bent. Omdat ik de zoektocht ken. Ik ken het gevoel. Ik kan je verzekeren, je bent niet alleen in je zoektocht.