Fruitpartner BV - Honderdland 96

PHYSALIS (Physalis peruviana)

De physalis komt oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika en is een bes verpakt in een papierachtige kelk. De feloranje bes is verwant aan de tomaat.

Het meest in het oof springend is het lampionnetje om de vrucht heen, deze is niet eetbaar.

Wanneer de bessen rijp zijn, zijn ze heldergeel of oranjerood. Ze hebben een gladde schil en de kleine, zachte pitjes zijn eetbaar.

Na het rijpen wordt het fruit lichtbruin, de schil is diep geribbeld en droog.

De pulp van de physalis is geel en sappig, smaakt fruitig en verfrissend, smaakvol zoet en doet uit de verte denken aan een ananas (vandaar zijn andere naam: de ananaskers).

Hij is rijk aan vitamine C en vitamine A. Ook bevat het veel vitamine B1, B3, ijzer en fosfor.

PASSIEFRUIT (Passiflora)

Passiefruit komt oorspronkelijk uit Brazilië, maar groeit nu in alle landen met een tropisch klimaat.

De vruchten zijn lichtgroen tot geel, purperrood of donkergeel, en hebben de vorm van een ronde pruim met een diameter van 3.5-5 cm.

De schil is hard en glimmend, en van de rijpe vrucht is vaak gerimpeld.

Het geleiachtige, sappige, vruchtvlees heeft een verfrissende, zuur-zoete smaak met een tropisch aroma.

De pitjes worden meegegeten.

De smaak van de purperrode passievruchten is sterker dan die van de gele.

Tijdens het rijpen verandert de vrucht van groenachtig bruin naar paars-rood. Hij bevat veel calcium, ijzer, vitamine A en C.

Wanneer de schil van het passiefruit paars en glad is, is deze rijp en heerlijk zoetzuur van smaak.

Gerimpeld passiefruit is niet rot, maar juist perfect rijp.

PAPAJA (Carica papaya)

De papaja komt van origine uit Zuid-Amerika. Is rond tot ovaalvormig, circa 20 cm lang.

Het gewicht kan variëren van 300-500 g. De papaja heeft een gladde, dunne schil, die tijdens het rijpen verkleurt van groen naar geel-groen-gevlekt.

De rijpe vrucht heeft zalmroze tot geel-oranje vruchtvlees, is boterzacht en smaakt zoet.

De zwarte pitjes in het midden worden niet gegeten. De zaadjes kunnen gedroogd worden en gebruik als peper bij bepaalde gerechten.

De papaja bevat een eiwitsplitsend enzym genaamd Papaïne, die het vruchtvlees malser maakt. Dit fruit wordt veel gegeten in combinatie met verschillende vleesgerechten.

De Papaïne zorgt er ook voor dat de vrucht licht verteerbaar is.

Het bevat veel vitamine C. Verder bevatten ze kleine hoeveelheden ijzer en calcium.

We hebben 2 soorten:

• De Formosa papaja is één van de grootste papaja variëteiten. Het vruchtvlees is roodachtig en vrij stevig in vergelijking tot andere soorten papaja’s. Formosa papaja’s hebben een milde geur en het suikergehalte is laag.
• De Solo papaja heeft een groene schil en het vruchtvlees is geel tot roze en bij eetrijpheid zeer sappig.