GGZ voor Elkaar - Willem van Abcoudeplein 9

Człowiek jako istota społeczna potrzebuje kontaktu z innymi ludźmi. Już nawet nowonarodzone dzieci pragną bliskiego kontaktu z rodzicami, a pozostawione same sobie stają się zalęknione i szybko przywołują dorosłych palaczem. Czujemy się lepiej, kiedy mamy grono przyjaciół, na których możemy liczyć, znajomych, z którymi możemy się spotkać. Chętnie wracamy do domu, gdzie czekają na nas najbliżsi. Jednak dla niektórych utrzymywanie relacji z innymi ludźmi staje się prawdziwym koszmarem.

Problemy psychiczne a trudności w relacjach z innymi

Niska samoocena i zaburzone poczucie własnej wartości, a także różnego rodzaju nerwice oraz depresja sprawiają, że człowiek wycofuje się z życia społecznego. Czas najchętniej spędza w samotności, analizując swoją osobowość i swoje problemy. Osoby dotknięte depresją zamykają się w swoim świecie. Ich pesymistyczne wizje i postrzeganie rzeczywistości w czarnych barwach trudno zrozumieć nawet najbliższym. Od chorego na depresję często odsuwają się znajomi, którzy nie chcą wysłuchiwać ciągłego narzekania. Depresyjne myśli utrudniają nawiązywanie nowych kontaktów, bo osoba skupiona na swoim stanie psychicznym nie umie otworzyć się na innych. Koncentruje się tylko na swoich uczuciach i przeżyciach, wykazując ograniczoną empatię i zainteresowanie w stosunku do innych.

Trudności w komunikacji interpersonalnej mogą być też spowodowane zaburzeniami lękowymi. Osoba cierpiąca na nerwice każdego dnia próbuje zapanować nad swoimi lękami i problemami psychicznymi, poświęcając na to większość swojej energii. Bezskutecznie leczy się też na choroby, których nie ma. Dla osób z zaburzeniami lękowymi każdy dzień oznacza zmaganie się ze swoimi „ułomnościami”. Trudności w relacjach z innymi pojawiają się, kiedy pacjent czuje się niezrozumiany przez otoczenie. Jego problemy wydają się mu nierozwiązywalne, dlatego trudno rozmawiać mu z ludźmi, którzy nie podzielają jego obaw i traktują jego przypadłość jako błahostkę.

Unikanie sytuacji społecznych i strach przed kontaktem z ludźmi uznaje się za fobię społeczną. Ten rodzaj zaburzenia lękowego rozwija się najczęściej w okresie dojrzewania. Osoba cierpiąca na fobię społeczną wycofuje się z życia społecznego, stara się unikać nowych kontaktów z ludźmi, obawia się wystąpień publicznych, a nawet codziennych rozmów. Od nieśmiałości czy introwertyzmu fobię odróżnia to, że osoba dotknięta tym zaburzeniem odczuwa silny lęk oraz objawy somatyczne podczas wszystkich sytuacji społecznych. Relacje z innymi stają się trudne, bo fobia uniemożliwia normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Osoby z zaburzeniem lękowym spędzają większość czasu w domu, utrzymując kontakty jedynie z najbliższymi.

Leczenie

Osoby zmagające się z zaburzeniami lękowymi, w tym z fobią społeczną mogą skorzystać z pomocy psychoterapeuty. W trakcie terapii pacjent dociera do przyczyny swoich lęków, a następnie uczy się je oswajać. Choć leczenie wymaga czasu, może przynieść wymierne efekty. Trudności w relacjach pojawiają się często wtedy, kiedy skupiamy się tylko na swoich problemach i stanach psychicznych, bagatelizując uczucia innych lub unikając bliższych kontaktów.