Hoefsmederij Erdbrink - Berberisweg 494

Bekappen betekent: het wegnemen van materiaal uit de voet. Gewoon, omdat het los zit of al bijna loslaat, omdat het niet helemaal gezond en vitaal is of omdat de bekapper denkt dat het in de weg zit. Er zijn veel theorieën over bekappen. De traditionele opvattingen gaan uit van voetassen, hoefhoeken en voetstanden. Het doel van bekappen is dan: “corrigeren”, een term die veel gebruikt wordt. Alternatieve opvattingen noemen zich meestal “natuurlijk”, het doel van bekappen is dan het nabootsen van natuurlijke slijtage en daardoor het creëren van een voet die lijkt op die van het wilde paard.

Ik ben geschoold in beide theorieën en ik kan ze toepassen, maar alle theorieën hebben één belangrijke beperking: ze gaan uit van een “ideale” voet. Met ideale verhoudingen en een ideale vorm en stand. Ik ken bijna geen paarden die zulke voeten hebben. En wat doe je dan in de praktijk? “Corrigeren” of niet? Een natuurlijke voet “creëren”?

Het antwoord op deze vraag is mij, door mijn ervaring met paardenvoeten, in de loop der jaren duidelijk geworden: ik doe wat de voet vraagt. Niet meer en niet minder. Elke paardenvoet is uniek en elke voet vraagt iets anders. soms is dat veel, soms weinig. Soms bijna niks. Ik ga respectvol om met wat ik zie, ook al is dat niet ideaal. Ik heb geen oordeel en ik keur niet af; ik bekap tot ik denk dat ik de vraag van de voet beantwoord heb. En dan zie ik een voet die voor dát paard op dát moment heel aardig in de buurt komt van wat ideaal is.

Geloof het of niet, er zijn heel veel paarden met hele “rare” voeten die prima lopen.

Het is goed als paarden regelmatig bekapt worden. Het is een essentiële vorm van onderhoud van een van de belangrijkste onderdelen van het paardenlichaam. Tussen twee bekapbeurten zit meestal 8 weken, maar soms is het verstandig om het vaker te doen.Als ik dat vind, zeg ik het ook en mijn klanten vinden dat prima.