Janneke Tiemissen | Life Coach & Energetisch Therapeut - Weerkruislaan 36

‘Bij ons thuis was het nooit gezellig’, zei ik altijd. Maar echte traumatische dingen had ik niet meegemaakt, ik werd tenslotte niet elke week in elkaar geslagen of zo. En toch was er iets mis met me…

Want waarom liepen mijn relaties altijd stuk en voelde ik me altijd onzeker of niet tevreden? Waarom ging het op mijn werk nooit echt goed?
Er speelde nog onverwerkte pijn en ik had last van negatieve overtuigingen die voortkwamen uit mijn jeugd, dat zag ik inmiddels wel. Al vanaf mijn 18^e las ik alles wat ik maar kon vinden over psychologie, gesprekstechnieken, groepsdynamica… alles om maar te begrijpen hoe de wereld en mensen in elkaar zitten. En waarom ze vaak zo naar doen tegen elkaar. Om te begrijpen hoe ík in elkaar zat. En waar het misgegaan was. Misschien door die jaren dat ik gepest werd op de basisschool?

Want dát het misgegaan was, was wel duidelijk. In relaties ging het altijd mis: ik deed mijn uiterste best voor weer een leuke jongen waar ik verliefd op was geworden, maar zodra hij mij ook leuk bleek te vinden moest ik niets meer van hem weten. Keer op keer. Dat vond ik gek.
Ik was altijd onzeker over mijzelf in sociaal contact. Studies maakte ik niet af, hoewel ik heel goed kon leren: zodra ik zou worden beoordeeld, haakte ik af. Werk bij de Landmacht was een uitkomst: lekker gestructureerd, praktisch en ik verdiende meteen mijn eigen geld. Maar behalve leiding geven vond ik eigenlijk niets echt leuk en ik stond voortdurend onder spanning. Ik was alert, de hele dag. Of het wat voor mij was, die baan waar ik uiteindelijk ingerold was? Ik had geen idee. In die tijd had ik je niet eens kunnen vertellen wat mijn lievelingskleur was. Ik wist niet wie ik was of wat ik wilde.

Het omslagpunt kwam nadat mijn relatie met de vader van mijn kinderen ook was stukgelopen. Ik ging gewoon door op wilskracht, zoals altijd. Met hard werken, had ik mijn leven in no time weer op de rit. Totdat het niet op een dag niet meer ging: ik was doodop, mijn lichaam werkte niet meer mee, ik kon niet meer helder nadenken en ik voelde me somber. Er was rust in mijn omstandigheden, maar nog niet in mij. Verre van dat zelfs. Ik voelde een gejaagdheid en voelde me niet gelukkig. Dat was het moment waarop ik mijn oude wonden begon te helen. Een lang en soms pijnlijk proces, dat me heeft gebracht waar ik nu ben.

Nu weet ik precies hoe ik in elkaar steek, wat ik belangrijk vind in het leven en wat goed is voor mij. En nog belangrijker, ik voel een diepe innerlijke rust en vreugde én vertrouw volledig op mezelf.

Ik kan ontspannen, genieten en plezier maken.
Bij de fantastische vrienden die ik inmiddels heb, kan ik helemaal mezelf zijn – met een traan en een lach en gek doen op zijn tijd.
Met mijn kinderen gaat het goed. Ik praat met hen over alles en al hun gevoelens mogen er zijn. In tegenstelling tot wat ik me van vroeger herinner, doe ik ook leuke dingen met hen. Ze weten dat ik er bén en dat ik onvoorwaardelijk van ze houd. Mijn werk is 360 graden anders dan voorheen, en ik geniet ervan! Tijdens mijn persoonlijke en spirituele groei, heb ik ontdekt dat er meer is dan we kunnen zien. En zo kwam ik erachter dat ik een ver ontwikkelde helderziende en heldervoelende gave heb. Dat heeft mij enorm geholpen: ik voel me nu ondersteund door lieve mensen en het universum. Mij onzeker of alleen voelen is gelukkig verleden tijd. Praktisch en nuchter leef ik nu mijn zielsmissie!

Het leven is gewoon leuker.
Makkelijker.
Zinvoller en fijner dan ik ooit had kunnen dromen!