Kleurrijk in Beeld - De Widtstraat 1

Hoe Kleurrijk in Beeld begon in 2014:

Mijn naam is Klari Nanning. Mijn hele leven ben ik al creatief bezig op verschillende manieren: sketches schrijven, schilderen, handwerken, toneelspelen, mozaieken. Een soort levensbehoefte om te scheppen.

Tijdens de heftigste periode in mijn leven, tijdens het korte leven en na het overlijden van mijn oudste dochter heb ik veel van me afgeschreven. Flarden teksten, puur voor mezelf, een verwerkingsvorm.

Het duidelijk kunnen beschrijven van gevoelens en emoties kwam me en komt me goed van pas tijdens mijn werk als intern begeleider, schoolopleider, (beeld)coach voor (aanstaande) leerkrachten en als trouwambtenaar.

Drie jaar geleden, zomaar ineens, vanuit het niets, schreef ik een gedicht als inleiding voor mijn afstudeerscriptie van mijn studie Master SEN. Verbaasd was ik; ik had me niet eerder op die manier geuit. Toen ik enkele weken daarna een oproep las om gedichten in te zenden voor een gedichtenbundel van de ‘Vereniging voor ouders van een overleden kind’, besloot ik om enkele gevoelens die in mijn hoofd en hart leefden op die manier te proberen te uiten. Met weinig woorden wist ik worstelend mijn gevoelens aan het papier toe te vertrouwen. Twee gedichten zijn in de bundel ‘Op mijn adem drijft jouw naam’ geplaatst.

Enkele maanden later werkte ik mee aan een Memoriesbank voor het Vechtgenotenhuis (inloophuis voor kankerpatiënten en hun naasten). Het plan ontstond om een boek te maken met de verhalen achter de memories. Ik mocht de mensen bevragen over hun memory en de teksten schrijven voor het boek. Indrukwekkend waren de verhalen en spontaan ontstonden gedichten, die ook een plek in het boek kregen. Het bleek voor mij een manier om om te gaan met mijn gevoelens.

Steeds vaker borrelden woorden omhoog -veelal ’s nachts- die ik dan direct op het kladblok (wat ook nu nog altijd naast me ligt in bed) noteerde. Sommige dingen in het leven raakten me zo erg, dat ik er over door bleef denken. Door het vast te leggen, kon ik het voor dat moment loslaten.

Ik fotografeerde altijd al graag en op de geboortedag van mijn overleden dochter plaatste ik anderhalf jaar geleden een gedicht op een foto en plaatste het op Facebook. Ik ontving veel positieve reacties. Zou dit een vorm zijn om mijn gedichten te delen, gecombineerd met foto’s? Doelgericht fotografeerde ik vanaf die tijd in de natuur. Zorgvuldig koos ik gedichten bij de foto’s.

Ongepland, een nieuwe creatieve uitingsvorm. Een uitingsvorm die ik mogelijk kon delen met anderen, waar anderen mogelijk troost uit kunnen putten, zich in kunnen herkennen...

Toen ik hoorde dat er een hospice in Dedemsvaart kwam, bedacht ik dat ik op mijn manier een steentje bij kon dragen aan dit initiatief door een paar canvassen met gedichten op foto’s aan te bieden.

In die tijd kwam ik in contact met iemand van de kunstcommissie van het Röpcke Zweersziekenhuis in Hardenberg. Nadat deze commissie enkele beeltenissen had gezien, werd ik gevraagd om te exposeren. Heel spannend, want ik zou hiermee echt iets van me zelf laten zien; mijn emoties, mijn gedachten over bepaalde situaties. Ik besloot uit mijn comfortzone te stappen, nieuwe wegen te betreden. Ik koos foto’s/gedichten en liet ze afdrukken op canvas. Het was heel bijzonder om te merken dat ik mensen op deze manier kon raken, confronteren, troosten of laten glimlachen.

Ik werd gevraagd om een expositie op De Rozenfair in Ommen in te richten. Ook hier kreeg ik veel positieve reacties en de vraag waarom ik geen website had en waarom ik geen boek uit gaf en mensen bestelden canvassen. Overweldigend was het….

De vage plannen om OOIT een boek uit te geven, om OOIT een website te maken, kwamen in stroomversnelling.

Een bundel met gedichten en foto’s kwam er; 'Tintelingen over-leven' en bij deze de eerste opzet van de website….

Ik laat het vervolg op me af komen.....zal het nieuwe tintelingen geven?

En nu in 2020:

Ik bleef van me afschrijven en fotograferen en geregeld maak ik een combi foto/tekst en deel ik het op social media. Hoewel mijn gezondheid steeds meer te wensen overlaat en ik verschillende werkzaamheden heb neer moeten leggen, schrijf ik meer over het leven zelf, over emoties van anderen.

Er volgden veel exposities en in 2019 kwam de vraag om ook geschilderd werk te exposeren. Door mijn zwakke gezondheid waardoor ik veel moet rusten, schilder ik vooral in het weekend korte momenten. Voor mij een fijne manier om op te laden voor de nieuwe week. Het exposeren van geschilderd werk was opnieuw een stap buiten mijn comfortzone, iets wat bij me past. De honger naar nieuwe uitdagingen blijft.

Door de vele exposities zijn enkele werken op canvas beschadigd. Opnieuw afdrukken maken of... Omdat er weer vragen voor exposities kwamen, heb ik nieuwe teksten op nieuwe foto's afgedrukt. Nu niet alleen op canvas, maar ook op aluminium en glas. Dit keer minder teksten over ziekte en dood, maar vooral over het leven en haar vraagstukken. Het blijft bijzonder en fijn om daarmee iets voor anderen te kunnen betekenen.

En nu is het oktober 2021:

Anderhalf jaar heb ik met hart en ziel gewerkt aan een boek met de titel 'Gemis(t) in je leven'. Wat heeft het me veel gebracht: naast een zinvolle besteding van mijn tijd waarin ik mijn creativiteit, ervaringen en kennis op een mooie (voor mijn lijf aantrekkelijke) manier in kon zetten een boek dat nu al veel betekent voor mensen die rouwen om een geliefde én de mensen om hen heen.

Zie het volgende tabblad voor alle informatie over het boek.