Loriaux Efficiency - Asterstraat 50

Na mijn studie internationaal recht aan de universiteit Leiden, ben ik als officemanager gaan werken. Vanwege mijn universitaire opleiding, stapte ik al snel in banen die meer vroegen dan de ‘standaard’ taken: Men had blijkbaar vertrouwen in mijn vaardigheden! Ik was duidelijk een ‘bouwer’. Ik werkte bij voorkeur in organisaties waar iets aan de hand was. Mijn doel was altijd om mensen te helpen met plezier te werken en vanuit hun kracht op de plek waar ze hun talenten konden ontplooien. Op die manier is hun bijdrage aan de organisatie optimaal. Maar als alles liep, was de lol er een beetje af voor mij, nam ik mijn ontslag en ging op zoek naar een nieuwe uitdaging (bij voorkeur ook in die volgorde). 

Ik realiseerde me dat ik op deze manier hoogstwaarschijnlijk mijn pensioen niet zou halen. Voor de hand liggende oplossing was om te gaan freelancen. Ik had het gevonden! Maximaal 3 dagen in de week me helemaal geven voor een opdracht, leuk inkomen, steeds nieuwe omgeving en nieuwe opgave. Als freelancer, vind ik snel mijn eigen plek in de organisatie en werk vandaaruit aan de opdracht. Mijn kracht is goed luisteren en kijken, de juiste vragen stellen, medewerkers helpen om te reflecteren en hun eigen oplossingen te vinden en ze te begeleiden in het uitwerken en implementeren daarvan.

Mijn opdrachten werden steeds zwaarder: officemanager, projectsecretaris, directiesecretaris, bestuurssecretaris om een bijdrage te leveren bij een reorganisatie, fusie, het opzetten van een nieuwe afdeling of nieuw bedrijf of het organiseren van (internationale) bijeenkomsten. Maar ik werd natuurlijk vooral gevraagd voor opdrachten waarvan ik had bewezen ze aan te kunnen. Nieuwe inhoudelijke uitdagingen waren niet zo vanzelfsprekend als ik had verwacht. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging ...

Eind jaren '90 greep het Universum in: “Het paard” en Tinky in het bijzonder, kwam in mijn leven. Ik was weer eens aan een nieuwe opdracht begonnen. En zoals gebruikelijk word je die eerste dagen een beetje uitgehoord door je collega’s over wie je bent. En één van hen had (om voor mij onduidelijke redenen) aangenomen dat ik paard reed… Ik was überhaupt nog nooit in de buurt van een paard geweest! Maar toen mijn zus me vertelde dat ze zin had om te gaan leren paardrijden, dacht ik: “Het Universum wil me iets vertellen.” Kortom, twee jaar later heb ik Tinky gekocht. Een jong paard dat totaal geen zin had om braaf te zijn. We hebben samen het nodige beleefd. Maar we zijn intussen ruim 20 jaar verder en een hecht koppel, dat elkaar vertrouwt en steunt door dik en dun. 

In 2011 greep het Universum weer in: Het was tijd om die nieuwe weg in te slaan. Ik was aan een nieuwe opdracht begonnen en mijn manager vertelde dat zijn zus ook iets had met paarden en een hele interessante opleiding deed, nl. om paardencoach te worden. Een paar dagen later vertelde mijn paardrij-instructeur dat zij iets nieuws wilde doen: paardencoach worden, maar ze had nog niet de juiste opleiding gevonden. Je snapt het al. En ik vond het zo interessant, dat ik de opleiding zelf ook ben gaan doen. Het was een openbaring voor me: Al mijn slapende intuïtieve gaven of die slechts onbewust door mij werden gebruikt, ontwaakten en bloeiden op. 

Ook als paardencoach is luisteren, kijken en vragen stellen heel belangrijk. Daarnaast gebruik ik mijn intuïtieve gaven als invoelen en aanvoelen wat mijn coachees nodig hebben. En uiteraard staan mijn coachpaarden naast mij om hen de hulp en kracht te geven, die ze nodig hebben.

Als je ons nodig hebt, dan staan we voor je klaar! Durf jij de uitdaging aan om je door ons te laten helpen?