Millingerwaard - Vissersstraat 16

De mooiste natuur

Mooi natuurgebied

Cudowne widoki polecam ♥️

Struinen door waterrijke natuur.

Prachtig stukje natuur met mooie rustplaats in de vorm van de theetuin.

Fantastisch natuurgebied in de uiterwaarden van de Waal. Er lopen verschillende grote grazers o.a. koniks, rond in lage dichrheden. In het gebied komen veel vogels voor en het staat bekend om zijn beverpopulatie.

Een mooi natuurgebied waar je soms oog in oog staat met de daar verblijvende runderen en paarden

Verspreid op en naast de verharde dam bij de Kaliwaal ligt een groep grote grazers al op mij te wachten en te chillen. Er waait een straffe wind, donkere luchten waar af en toe de zon doorheen breekt, prachtig Hollands weer. Dit gebied inspireert mij, kom er een paar keer in de week, meestal op de fiets, ga naar mijn favoriete plekken, heb er diverse. Ook een atelier waar ik portretten, steen-, zand- en houtgezichten maak. Bij hoog water gebruik ik m’n laarzen of rijd om via de Theetuin. Vandaag hoeft dat niet. Mijn wollige contemplatieve vrienden groet ik door ze niet te storen. Fiets over de hobbelige dam naar de overkant, ploeter moeizaam door het losse zand omhoog. Over de heuvel ligt de Waal, een strand met mooi fijn zand waarop prachtige stukken drijfhout, mooi misvormde takken, hier en daar wat rotzooi en vlaaien kak van de grazers. Er staat een afgestorven stuk boom waar iemand een totempaal van heeft gemaakt met beelden van vogels, een enorme oude loods met schoorsteen, vervallen en omheind, uit de tijd van de steenfabrieken. In de verte zie ik de diepzwarte beelden van Woodhenge, 8400 jaar oude eiken, in 1969 opgebaggerd uit de Waal. Sporen uit een ver verleden die geleidelijk verdwijnen zoals alles. Een groepje Duitse toeristen twijfelt of het wel over de dam durft. De vrouwen zijn bang, de mannen doen stoer maar ook bij hen zie ik angst en huiver voor de grote dieren. Of het wel kan en veilig is, vragen ze mij. Dat is nooit zeker leg ik vriendelijk en bloedserieus uit, er kan altijd iets gebeuren, zeker als je te dichtbij komt, onzeker bent. Het zijn wilde dieren, net als mensen, onvoorspelbaar. Het begint te gieten, samen schuilen we onder de bomen, babbelen nog wat. Het klaart op, we gaan ieder ons weegs, zij veilig terug over dezelfde weg als waarover gekomen. Ik lach stiekem in mijn vuistje. Mijn strand deel ik met een groot zwart rund dat met vier poten in de Waal staat. Hij geniet zichtbaar van de elementen, zon, licht, wind, de golfslag van het water. Droomportretten, alter ego’s, fluisteraars over verre oorden en planeten maak ik gedachteloos los uit het witte zand. Ze verdwijnen wel weer: ie wie waai weg, wie niet weg is, is gezien. Ook ik verdwijn uit zicht, licht mijn hielen, worstel door het losse zand, hobbel terug over de dam, Joost mag weten waar en wanneer ik hier weer opduik. Lang duren zal het zeker niet.