Nike's Dog Coaching - Rielsedijk 29

Mijn naam is Nike van Bers.

Al heel mijn leven ben ik dol op dieren, paarden en honden in het bijzonder. Met mijn eerste hond Can maakte ik buitenritten op mijn eigen haflinger Kondor.

Met wat boekenwijsheid had ik hem geleerd te luisteren op een manier waar ik nu volstrekt niet trots op ben, maar wat wel resulteerde in een hond die overal los langs mijn paard mee kon lopen. Ik was verschrikkelijk verdrietig toen hij aan een levertumor op twaalf en een halfjarige leeftijd overleed. Van mijn vriend kreeg ik op dierendag 2006, Cent, een kruising border collie – herder cadeau, aan wie ik mijn huidige plezier in het trainen te danken heb. Cent luisterde namelijk hélemaal niet. Toen Cent negen maanden oud was en gevonden werd op een drukke weg besloot ik dat het tijd werd voor een cursus gehoorzaamheid.

In eerste instantie volgde ik de cursus met toenemende frustratie, het leek wel alsof niets lukte. Na een paar maanden was Cent nog de enige hond uit de groep die bij de oefening “komen op bevel” feestend de clown uithing, racend over het hele veld. Ik wilde gewoon een hond die kwam als ik hem riep.

Boeken over hondenopvoeding verslond ik en trouw deed ik iedere dag oefeningen met Cent. Opeens keerde het tij, ik had contact met mijn hond! Dit was totaal ongekend, ik had nu niet alleen een hond die luisterde wanneer ik hem riep en die ik mee kon nemen met paardrijden maar ook een hond die naar mij keek, graag bij me wilde zijn en probeerde te begrijpen wat ik bedoelde!

We leerden elkaar steeds beter kennen en ik leerde te analyseren waarom Cent deed zoals hij deed en daarop in te spelen. Met heel veel plezier bleven we dagelijks aan het werk op het gebied van behendigheid, gehoorzaamheid en dogdance.

Om beter theoretisch onderbouwd te zijn en niet blind te varen op wat de instructeurs op de hondenschool vertelden, heb ik in 2008 module A en B gevolgd bij KNK Cynophilia.

Inmiddels had ik een tweede hond, Barış. Zelfde kruising, zelfde opvoeding, maar een totaal ander hondje. Methode van aanleren, beloning en zelfs commando’s zijn bij beiden anders. Met Barış was ik actief in de behendigheid en gehoorzaamheid. Dogdance is niets voor hem, hij wil actie, snelheid en opdrachtjes uitvoeren.

Met zowel Cent als Barış heb ik OB3 (Obedience) diploma gehaald, de hoogste graad in gehoorzaamheid. Met beide honden heb ik meegedaan aan landelijke wedstrijden.

Sinds oktober 2018 heb ik een derde hondje, Majid, een mini aussie. Met hem train ik Obedience maar ik denk dat hij meer in de wieg is gelegd voor dogdance. Hij is een echte clown en dol op springen, polonaise en tussen je benen doorlopen, zonder dat hij hier training in heeft gehad. We zullen zien hoe hij zich ontwikkelt.

Inmiddels heb ik in 2019 een door de Raad van Beheer erkende instructeursopleiding afgerond. Er is in de loop van de jaren veel veranderd in het kijken en benaderen van honden.
Er is meer aandacht voor dierenwelzijn gekomen en er worden emoties aan dieren toegekend. Dit heeft als consequentie dat trainingsmethoden en hulpmiddelen veranderd zijn. Werd er voorheen met correcties (straf ) waaronder riem correcties gewerkt, tegenwoordig ligt in de training het accent op het uitlokken en belonen van gewenst gedrag. Het toedienen van pijn- of angstprikkels om gewenst gedrag te krijgen is niet meer van deze tijd.

Gedrag wordt ook meer en meer aan de hand van onderliggende emoties verklaard. Niet het wegpoetsen van ongewenst gedrag maar het ingaan op de emotie die dit gedrag veroorzaakt is de insteek. Daarvoor is het kunnen lezen van de signalen die de hond uitzendt essentieel evenals de kennis hoe deze emotie om te kunnen buigen.

Dit wil niet zeggen dat een hond nu geen opvoeding moet krijgen, gedrag moet begrensd worden door de eigenaar, voor de veiligheid en welbevinden van zowel de hond als zijn omgeving.

Met het voortschrijdende inzicht wat ik nu heb zou ik met Barış niet gekozen hebben voor wedstrijden en het OB3 diploma. De lange blijf oefening tussen vreemde honden zonder dat hij mij kon zien leverde veel stress en spanning op bij een toch al snel overprikkeld hondje.

Zo hoop ik heel mijn leven te blijven leren met en over honden.