Progressief-Akkoord Montfoort-Linschoten - Tiendweg 23

In het gesprek valt het leeftijdsverschil van 63 jaar snel weg. Maria Glissenaar-Bierlaagh en Ilse van der Horst herkennen veel in elkaar: beiden lid van Progressief Akkoord en hebben een sociaal en groen hart. En in dat hart brandt het vuur om politiek actief te zijn en de gemeente Montfoort beter te maken. “Politiek is de motor. Daar is de macht om dingen te veranderen”, vat Maria samen. 

Toegankelijkheid voor ouderen 
We drinken thee in de woning van Maria in het Antoniushof. Maria schenkt in: “zeg maar stop want ik zie erg slecht. Maar ik red me prima met allerlei hulpmiddelen en ik woon hier met heel veel plezier.” Het slechte zien van Maria brengt meteen het onderwerp begrip voor ouderen op tafel.

“Vanuit het Antoniushof is alleen de route via de Lieve Vrouwengracht naar de Jumbo goed te doen met een rollator en de Hoogstraat en de Keizerstraat zijn goed begaanbaar. Voor de rest is de begaanbaarheid slecht in Montfoort. Neem bijvoorbeeld de brug in het park. Waarom is die zo hoog? En het bankje onder de kanstanjeboom voor het gemeentehuis is niet bereikbaar met een rollater. Dat is jammer want het is een mooi plekje om even te zitten.”

“Daar is inderdaad niet over nagedacht,” zegt Ilse. “Bij de plannen voor de herinrichting van de binnenstad is speciaal gekeken naar de toegankelijkheid van de binnenstad voor mensen met een rollator, rolstoel of kinderwagen. We hopen dat de herinrichting dat dus een stuk verbetert. Maar er zijn nog veel meer zaken die makkelijker toegankelijk gemaakt kunnen worden. Het zijn vaak de kleine aanpassingen die het leven makkelijker kunnen maken en waar je iedere dag plezier van hebt.”

Een verpleeghuis aan de Doeldijk
Antoniushof is een heerlijke plek om te wonen, zegt Maria. “Maar wat als je meer zorg nodig hebt, bijvoorbeeld in de nacht? Of als je dementeert? De bevolking vergrijst, de zorgvraag gaat toenemen. Het is een illusie om te denken dat iedereen tot z’n dood in Montfoort kan blijven.” Ilse vertelt dat Progressief Akkoord wil dat er een verpleeghuis komt aan de Doeldijk. Met interne zorg. “De locatie is er en onze wethouder Yolan Koster heeft ook al partijen die het willen bouwen.” “Dat zou echt geweldig zijn”, zegt Maria.

Het verpleeghuis aan de Doeldijk kan voldoen aan een deel van de vraag, maar de zorgbehoefte in de toekomst is veel groter en diverser, zegt Ilse. “Ik heb die cijfers gezien en daar schrok ik wel van. Dat betekent dat je naast een verpleeghuis, ook bij het bouwen van nieuwe huizen rekening moet houden met de zorg die later nodig kan zijn. Dus ruimte voor trapliften, geen drempels en de mogelijkheid om beneden te slapen. Zodat mensen lang zelfstandig thuis kunnen blijven wonen, er voldoende opties zijn als dat niet meer kan.”

Duurzaam en sociaal
“Wat wil je mij meegeven, Maria?”, vraagt Ilse. Het antwoord komt meteen: “een sociaal en duurzaam beleid in Montfoort”, zegt Maria. “Het klimaat is zo belangrijk, al sinds het rapport van Rome uit 1972. Dat was alarmerend en maakte duidelijk dat er echt wat moet gebeuren”. Ilse schrikt ervan: “Toen was ik nog niet eens geboren! Eigenlijk wel een deprimerende gedachte dat het klimaatprobleem toen al speelde en dat er nu nog zo veel moet gebeuren.”

Maria vindt dat Progressief Akkoord er moet zijn voor mensen die niet zo sterk in de samenleving staan. “Vooral de mensen met een klein inkomen. Die het net niet of net wel redden. Met de stijgende energieprijzen komen die mensen in de problemen. Of vluchtelingen die alles achter moeten laten en bij ons bescherming en veiligheid zoeken. Ik vind dat er meer medemenselijkheid moet zijn in de politiek.”

“Dat ben ik helemaal met je eens, Maria”,  zegt Ilse. “Ik hoop dat Progressief Akkoord genoeg stemmen krijgt op 16 maart om dat waar te maken.” “Dat hoop ik ook,” zegt Maria.