Reiterverein Kranenburg & Umgebung e.V. - Am Forsthaus 1

Name: Reiterverein Kranenburg & Umgebung e.V. - Am Forsthaus 1
Address: Am Forsthaus 1, 47559 Kranenburg, Germany, Kranenburg, 47559, Netherland

3.9/5 ★ based on 8 reviews

Contact Reiterverein Kranenburg & Umgebung e.V.

Address :	Am Forsthaus 1, 47559 Kranenburg, Germany
Phone :	📞 +98997
Postal code :	47559
Website :	http://www.rv-kranenburg.eu/
Categories :	Equestrian club ,
City :	Kranenburg

Am Forsthaus 1, 47559 Kranenburg, Germany

Best Equestrian club in netherlands

S	Stefan Krischak on Google ★ ★ ★ ★ ★ Schöne Umgebung Nice environment
M	Mariam Sukkar on Google ★ ★ ★ ★ ★ ?
M	Marco Winkels on Google ★ ★ ★ ★ ★ Top locatie Top location
N	Nick Hilzinger on Google ★ ★ ★ ★ ★ Nette Wiese zum Zelten Nice meadow for camping
s	stefan blome on Google ★ ★ ★ ★ ★ Gute Zusammenarbeit und gutes Klima. Good cooperation and a good atmosphere.
L	Lech Adam Walenczykowski on Google ★ ★ ★ ★ ★ Dobra atmosfera godne polecenia Good atmosphere recommendable
N	Nor Bert Rossk on Google ★ ★ ★ ★ ★ Sehr gepflegte Anlage. Austragungsort für interessante Turniere. Very well-kept area. Venue for interesting tournaments.
W	Willem Verbeek on Google ★ ★ ★ ★ ★ Op woensdag 22 augustus 2018 kom ik toevallig langs deze paardenmanege en draai zonder erbij stil te staan het terrein op. Sproeiers blazen een wolk van druppels over het gras, het zonlicht tovert een feeërieke sfeer tevoorschijn die mij onweerstaanbaar aantrekt. Er heerst hier sowieso een sfeer van rust, groen en koelte. Ik parkeer mijn Vlieger e-bike bij het ronde houten huisje vlakbij het grote grasveld. Ik ben hier wel eens geweest toen er op dit gras dressuurwedstrijden werden gehouden. Hoewel ik zelf niet echt iets met paarden heb, heb ik ze toch een behoorlijke tijd ook direct om me heen gehad. Twintig jaar geleden kwamen mijn eigen Lieve Vrouw van de Eeuwigdurende Bijstand en ikzelf op het lumineuze idee om in de plaats van in Nederland een mooi huis buiten te kopen, met een flink stuk grond voor dieren en een boomgaard en eigen stallen en nog veel meer leuke dingen, om dat maar gewoon in Duitsland te doen. In Nederland was zoiets namelijk sowieso te duur, Duitsland was veel beter. Mooie plek gevonden vlakbij Mehr, twee hectare grond, buiten het dorp midden in het Naturschutzgebiet de Duffelt. Het was een oase van rust, een eigen enclave, en dat is het nog steeds. Mijn dochter en zoon zijn hier groot geworden, hebben leren paardrijden, van dieren houden deden ze al, in Nijmegen hadden we altijd een hond, een tamme rat, een cavia, een gedresseerde valkparkiet met de naam Coco. Pappa en mama gingen in Duitsland ook paardrijden en we hadden ook eigen paarden. Een grote zwarte merrie, Ingrid, een eigenwijze kleine Shetlander voor de leuk maar die had de vervelende gewoonte kinderen en ook grote mensen in hun gezicht te springen, een reusachtige Hannoveraan, genaamd Chap, waar ik vaak op heb gelegen en waarmee ik aanklungelde en mijn vrouw op reed. Mijn dochter Bibi kon het beste rijden van iedereen op haar eigen, geliefde Arabische volbloed Cleo. Zonder zadel, achterstevoren liggend op het paard, alsof het niets was, liet ze nonchalant zien hoe het eigenlijk moest. Mijn zoon Sam heeft het wel geprobeerd, was eigenlijk nog te jong, vond het maar zozo en moest er vaak eerder om huilen dan lachen. Dit alles en nog veel meer schiet door mij heen als ik hier vandaag rondloop. De droogte en hitte is deze zomer alom aanwezig, daarom spreekt de koelte op deze plek mij zo aan. De omgeving hier, de Treppkesweg, het Reichswald op de achtergrond, de wat eigenaardige dorpen Schottheide en Frasselt, spelen hierin ook een rol. Het is rustig op de Reiterverein, een paar meisjes rijden buiten, binnen enkele dames. Mooi is het droge landschap, de grote windmolen tegen een strakblauwe lucht. Het huis tegenover de Reiterverein zou zo in de Efteling in Kaatsheuvel in Nederland kunnen worden geplaatst en daar niet hebben misstaan. Als ik goed zou kunnen paardrijden, zou ik dat ook wel het liefst op zo’n plek en in zo’n prachtige omgeving willen doen. On Wednesday, August 22, 2018, I accidentally pass this horse riding school and turn onto the terrain without even thinking about it. Sprinklers blow a cloud of droplets over the grass, the sunlight conjures up a magical atmosphere that attracts me irresistibly. In any case, there is an atmosphere of peace, greenery and coolness here. I park my Vlieger e-bike at the round wooden house near the large lawn. I have been here once when dressage competitions were held on this grass. Although I don't really have a thing with horses myself, I have had them around me for quite some time. Twenty years ago my own Lady of the Eternal Assistance and I came up with the bright idea to buy a beautiful house outside in the Netherlands, with a large piece of land for animals and an orchard and own stables and much more nice things, just to do that in Germany. In the Netherlands, something like that was too expensive anyway, Germany was much better. Nice place found near Mehr, two hectares of land, outside the village in the middle of the Naturschutzgebiet de Duffelt. It was an oasis of peace, its own enclave, and it still is. My daughter and son grew up here, learned to ride a horse, they already loved animals, in Nijmegen we always had a dog, a tame rat, a guinea pig, a trained cockatiel named Coco. Mom and Dad also went horse riding in Germany and we also had our own horses. A big black mare, Ingrid, a stubborn little Shetlander for fun, but she had the annoying habit of jumping children and grown-ups in their faces, a huge Hanoverian named Chap, whom I often lay on and clung to and my woman was driving. My daughter Bibi was the best rider of all on her own beloved Arabian thoroughbred Cleo. Without a saddle, lying backwards on the horse, as if it were nothing, she showed nonchalantly how to do it. My son Sam tried, was actually still too young, thought it was just like that and often had to cry rather than laugh. All this and much more comes to mind as I walk around here today. The drought and heat are everywhere this summer, which is why the coolness in this place appeals to me. The surroundings here, the Treppkesweg, the Reichswald in the background, the somewhat peculiar villages of Schottheide and Frasselt, also play a role in this. It is quiet on the Reiterverein, a few girls are riding outside, a few ladies inside. The dry landscape is beautiful, the large windmill against a clear blue sky. The house opposite the Reiterverein could thus be placed in the Efteling in Kaatsheuvel in the Netherlands and would not have been out of place there. If I could ride a horse well, I would prefer to do it in such a place and in such a beautiful environment.