SAG Gezondheidscentrum Vlaanderen - Laan van Vlaanderen 466

Vast niet met opzet hoe jullie te werk gaan in de praktijk, maar het is belachelijk. Mijn zoontje (toen 7 maanden) had hoge koorts, at slecht, was zichzelf niet, en wist van de pijn niet wat hij moest doen. Wij wisten zelf niet waar de pijn vandaan kwam, maar hebben de eerste paar dagen nog niet gebeld naar de huisarts. We wilden wachten met bellen omdat het zou kunnen dat hij uit zichzelf beter zou worden, helaas werd het alleen maar erger. Op het moment dat we de huisartsenpraktijk hadden gebeld, vonden ze het niet nodig om gelijk een afspraak in te plannen ondanks wat ik vertelde over de gesteldheid van mijn zoontje. Ze zeiden: bel maar morgenochtend als het nog steeds zo erg is. Volgende dag gebeld en had ik toch een afspraak in kunnen plannen. De arts heeft hem gezien en beide oren erg rood en uiteindelijk antibiotica meegekregen, waar we erg blij om waren. Begrijpelijk dat de assistentes volgens het protocol moeten werken. Maar als ik als ouderzijnde al aangeef dat ik mijn zoontje niet herken en al heb gewacht met bellen, verwacht ik dat ik zonder moeite een afspraak kan inplannen voor een baby van 7 maanden. 2 weken geleden (zoontje inmiddels 10 maanden) was ons zoontje weer erg ziek. Een week lang overgegeven, kon zijn eten erg slecht binnen houden, was zichzelf niet, erg zwak, geen spel, erg veel afgevallen in deze week. Ik durfde de huisartsenpraktijk niet te bellen, omdat ik het gevoel had dat ik toch geen afspraak zou krijgen. Alsnog na een week gedaan, maar ik kreeg dus (wat ik al dacht) geen afspraak ondanks dat hij zulke kwaaltjes had. Op de dag dat ons zoontje naar de opvang ging, moesten we hem ophalen omdat er een kans was op uitdroging en dat het verstandig was dat een arts naar hem zou kijken. Uiteindelijk konden we erheen. Helaas weer met moeite, en erbij gezegd dat de opvang het verstandig vond. Er was weer gebleken dat hij oorontsteking had. Er was een belafspraak ingepland. De arts in opleiding had gebeld en gevraagd naar hoe het met ons zoontje ging. Met de antibiotica ging het de goede kant op. Ik had toen gelijk gezegd dat ik het erg jammer en vooral vervelend vind dat het zo lastig is om een afspraak in te plannen. Vooral omdat het eerder is gebeurd. Ze zei dat het erg goed is dat ik het heb aangegeven. Aan het einde van het gesprek heeft de arts gezegd dat we gelijk een afspraak konden inplannen, mocht ons zoontje na de kuur zich nog steeds niet helemaal beter voelen. De kuur was op een donderdag afgelopen en hadden op vrijdag nog niet gebeld. We wilden het nogmaals even afwachten en kijken of de kuur zijn werk heeft gedaan. Zoontje grijpt nog steeds naar zijn oortjes dus hadden we op maandag na het weekend gebeld voor een afspraak. De assistent gaf aan dat het 2 weken vol zit met afspraken en dat het niet mogelijk is om een afspraak in te plannen voor dinsdag (volgende dag). We moesten de volgende ochtend maar bellen voor een afspraak. Mijn man was hier erg woest om geworden en heeft het uiteindelijk niet erg netjes afgehandeld (hier ben ik het niet helemaal mee eens hoe hij het heeft afgehandeld, maar zo is het eenmaal gelopen). Hij is direct naar de praktijk gegaan en heeft ons zoontje door een arts laten nakijken. Eerst heeft hij ze hard erop aangesproken dat het niet normaal is dat het zo lastig is om een afspraak in te plannen. Hij heeft ze ook flink uitgescholden Ze kwamen met redenen zoals: we hebben het druk, agenda zit vol, assistentes moeten werken volgens protocol. Het is jammer dat het zo moet gaan. Maar we hebben vaker dit zo moeten ervaren. Daarnaast nog een korte opmerking over dr. Steensma. Ik was een keer met mijn zoontje en dochter bij dr. Steensma op afspraak. En toen vertelde mijn dochter dat we laatst aardappels hadden gegeten. Dr. Steensma maakte de volgende opmerking: oh dat is vreemd, jullie zullen vast rijst of noodles eten. Ik wist niet wat ik hoorde op het moment en heb er toen maar niets van gezegd. Omdat ik daar kom om geholpen te worden en niet zat te wachten op zo'n nare opmerking, alleen maar omdat ik en de kinderen van aziatische afkomst zijn.

Goede zorg met oog en hart voor de patiënt. Al 20 jaar met het gezin bij huisarts in 't Veld. Eerst in de Bocholtstraat en nu aan de Laan van Vlaanderen. Bij afwezigheid van in 't Veld ook tevreden over zijn collega huisartsen binnen het gezondheidscentrum. En de assistentes zijn stuk voor stuk lieverds die tot nu toe altijd adequaat hebben gehandeld. Hoop dat ik dokter in 't Veld nog heel lang mijn huisarts kan noemen.

Erg vervelende ervaringen, begint bij de huisarts assistent, zeer onvriendelijke vrouw die jou zal gaslighten en je duidelijk maakt hoe onbelangrijk je bent. Deze praktijk heeft weinig begrip voor mentale problematiek. Zelfs niet na zelfmoord poging van kennis. Doen zeer weinig moeite voor gepaste zorg en ze willen niet met andere hulp instanties overleggen. Ook al heb je zelf toestemming gegeven. Belt vervolgens nog even dood leuk op om te melden dat dat allemaal niet kan, niet de bedoeling is, en niet ok is dat jij alles op alles zet om de juiste hulp te vinden na maandenlang niemand zien. Ik hoor drie mensen die los van elkaar te maken hebben gehad met deze betweterige, betuttelende en kleinerende huisarts assistent en ik snap niet dat deze vrouw op zo'n plek zit. Je bent gatekeeper voor toegang naar hulp voor mensen die zichzelf of het leven uitzichtloos vinden. Hier dien je professioneel en zorgvuldig mee om te gaan. Bovenal vriendelijk en zonder persoonlijk oordeel. Ik hoop dat haar bazen, de artsen, collega's en andere patiënten aan de bel trekken en haar de juiste scholing of hulp bieden. En anders gewoon echt ontslaan omdat ze incapabel is voor haar werk. Misschien is ze goed bij gebroken been, maar ik heb er weken mee gezeten. Ik heb nu geen energie om een formele klacht in te dienen, maar ik hoop anderen wel. Dit moet veranderen want dit beschadigd mensen en hun vertrouwen in de zorgautoriteiten. Dit leidt tot wanhoop en isolatie, hopelijk wordt de ernst hiervan ingezien door de praktijk.