Valmont Nederland B.V. - Den Engelsman 3

Lantaarnpalen met grondplaten

Installatie van ankerbouten en paalegalisatie

Om te zorgen dat de ankerbouten op de juiste positie worden gegoten, moeten ze op hun plaats worden gehouden met een nauwkeurig vervaardigd funderingssjabloon (tekening/schets op verzoek). Aanbevolen wordt om de volledige draadlengte van de verankeringsbout boven het bovenste oppervlak van de betonnen fundering uit te laten steken. Voorafgaand aan het betongieten moet er een kabelgeleider worden geplaatst zodat de kabel centraal onder de grondplaat onder het betonblok vandaan kunnen lopen. Nadat het beton is uitgehard, kan het funderingssjabloon worden weggehaald of opnieuw gebruikt, afhankelijk van het aantal gebruikte sjablonen. Iedere verankeringsbout is voorzien van drie moeren en 2 sluitringen. Wij raden aan om één moer en sluitring [per bout] aan de onderkant van de flens te monteren en te gebruiken als oriëntatiepunt voor het egaliseren/loodrecht zetten van de lantaarnpaal. Zodra de paal is positie is gebracht en loodrecht staat, kan er een moer met sluitring worden vastgedraaid om de paal stevig op zijn plaats te houden. De overgebleven moer kan dan worden gebruikt als borgmoer.

Aanbevolen wordt om een minimale afstand van 80mm te waarborgen tussen de onderzijde van de paalflens en het betonnen funderingsblok, dat moet worden gevuld met krimpbestendige specie van dezelfde graad als de betonmassa. Er moet een klein gat worden bewaard in de specie zodat vocht en condens kunnen ontsnappen uit de binnenzijde van de kolombasis.

Draaimoment

Voor niet-vooraf geplaatste bouten is vereist om de montage op zijn minst strak vast te draaien. De definitie van strak vast is overgenomen uit EN 1090-2 – Uitvoering van stalen structuren.

Iedere bout moet tenminste strak vast worden gedraaid, waarbij speciaal moet worden opgelet dat de bout niet al te stevig wordt aangedraaid. Dit geldt met name voor korte bouten en M12. Het aandraaiproces moet van bout tot bout per groep worden doorlopen, te beginnen bij het meest stijve deel van de verbinding, eindigend bij het minst stijve gedeelte. Om een egale strakheid te bewerkstelligen over alle bouten, zijn mogelijk meerdere aandraaisessies nodig.

OPMERKING 1 Het meest stijve gedeelte van een dekplaatverbinding van een I-sectie bevindt zich meestal in het midden van de boutgroep. De meest stijve delen van eindplaatverbindingen van I-secties bevinden zich meestal naast de flenzen.

OPMERKING 2 Het begrip strak vast kan in het algemeen worden beschouwd als haalbaar door één persoon met een normale moersleutel zonder verlenging, en kan worden ingesteld als punt waarop een sleutel begint te trillen.