Van Hooft Tandprotheticus - Loosdrechtseweg 34 A

Het beroep tandprotheticus

De titel tandprotheticus is wettelijk erkend: alleen specialisten die na de opleiding tot tandtechnicus de specialistische opleiding tandprotheticus hebben gevolgd, mogen deze titel voeren. Hij richt zich op het herstellen van het kauwvermogen van patiënten die door ouderdom of ongelukken deels of volledig tandeloos zijn. Tandprothetici vallen onder de Wet BIG maar zijn niet BIG geregistreerd. Een tandprotheticus kan patiënten zelfstandig behandelen.

Ontstaan van het beroep tandprotheticus

Het vervangen en opvullen van verloren tanden door een gebitsprothese is niet nieuw. Zo kende Nederland in de 19e eeuw het beroep tandmeester. Een tandmeester hield zich bezig met het vervaardigen van tandprotheses. In die tijd werd het maken van gebitsprotheses niet gerekend onder de tandheelkunde.

In 1913 werd de titel tandarts ingevoerd na diverse protesten van artsen, die zich beriepen op hun deskundigheid en universitaire opleiding. In die tijd was het namelijk niet nodig om een universitaire opleiding te volgen als je tandarts wilde worden. In hetzelfde jaar werd het toepassen van tandprotheses toegevoegd aan de bevoegdheid van tandartsen. Tandtechnici voelden zich gedupeerd omdat ze voorheen ongestoord hun beroep konden uitoefenen. De Centrale Raad voor de Volksgezondheid onderzocht in 1968 of het mogelijk kon worden om de bevoegdheid over te dragen aan de tandtechnicus. De raad besloot dat het niet wenselijk was om deze bevoegdheid over te dragen, omdat tandtechnici niet over het juiste opleidingsniveau zouden beschikken. Het aanmeten en vervaardigen van afdrukken was namelijk geen puur technische en opzichzelfstaande zaak. De Tweede Kamer nam dit standpunt niet over. Ze drongen aan tot de wettelijke invoering van het beroep tandprotheticus.

Uiteindelijk resulteerde het standpunt in de wet op de tandprotheticus die in 1989 in werking trad. Sinds 25 mei 1989 valt het aanmeten, passen en plaatsen van volledige gebitsprotheses niet meer onder tandheelkunde. In 1997 is deze wet weer komen te vervallen, omdat 1 december 1997 de Wet BIG werd ingevoerd. In deze wet is het beroep van tandprotheticus geregeld, waardoor er geen individuele wet meer nodig was. Desondanks blijven de tandprotheticus en de tandarts de enige gekwalificeerden voor het aanmeten van een uitneembare gebitsprothese.