Vincent van Gogh voor Geestelijke Gezondheid - Stationsweg 46

Zeer slechte instelling. Mensen veel te lang laten wachten, totdat het te laat is..

Val dood, ga last krijgen van electromagnetische depressie en ongelukken, de rente van electromagnetisch pijn dus vermenigvuldigen van de pijn hebben jullie allemaal geaccepteerd vuile vieze tikkers

Geachte Heer/Dame, wij zouden graag weer eens naar heijderbos gaan met intensief 1 c. we betalen net als 2 jaar terug 150 euro per man. is dat mogelijk??jullie hebben toch geld zat?

Incompetente, slechte spv'ers vragen je (suïcidaal) om 02:30 wat ze op dit uur nog voor je kunnen betekenen, en sturen je naar huis.

Goede plek voor je angst en dwang met ervaren therapeuten en psychologen. Je zult dingen beter in zien en zult beter leren omgaan met je angsten en dwangen door middel van exposure therapieen en als het net iets te eng is heb je ontzettend veel steun aan je mede clienten en therapeuten. Je staat er nooit alleen voor hier en bent omringd met lieve mensen die begrijpen wat je meemaakt.

Afschuwelijk: ik werd er opgenomen, en zag vreselijke zaken, zoals een vrouw die een glazen theekopje bij zich had en plotseling voorover viel. Ze bleef liggen, en iedereen op de afdeling dacht ze gewond was, dat ze glassplinters in haar gezicht had. De verpleegkundigen kwamen aan met een handveger, dus gingen we er van uit, dat de begeleidsters de rommel zouden opvegen. Maar de patiënt moest het zelf doen, terwijl ze vrijwel hulpeloos was. Dat stuitte me zozeer tegen de borst, dat ik een dag later een van die verpleegkundigen verbaal stevig heb aangepakt. Ze voelde zich - jawel - meteen bedreigd en schakelde haar meerdere in. Eerder schold een verpleger een cliënte de huid vol. Hij wist niet, dat ik meeluisterde, maar ik ving op dat ze op moest passen en dat hij haar in de gaten hield. De leidster van 'Villa Kakelbont' was een arrogante, omhoog getilde hotemetoot, die tijdens 'besprekingen' telkens in herhaling viel. Ook maakte ze duidelijk, dat vanwege geldgebrek elk bed gevuld moest blijven. Ik wist toen genoeg: het instituut wilde ons per se ziek houden, en zo centen opstrijken. De nachtzuster had tijdens haar dienst niet in de gaten, dat een oudere, demente man door de gangen strompelde en overal aanklopte. Toen ik een dag later hiervan melding maakte, greep de leiding niet in. Diezelfde zuster bleef op haar post, en dirigeerde de cliënten wat ze wel en niet moesten doen. Dat was toch wel het toppunt. Zelf je werk niet goed doen, en anderen commanderen. Tegenspraak werd niet geduld. Je kreeg een reprimande, of je mocht niet naar huis. Ondanks mooie praatjes werd je er voortdurend in de gaten gehouden. Op den duur was ik het het spuugzat. Na het zoveelste incident - een woordenwisseling met een bemoeizuchtige verpleegkundige - pakte ik direct mijn spullen, en gooide de deur achter me dicht. Voorgoed. Ik ben er nooit meer geweest. Wat in theorie een 'topkliniek' heette, was in de praktijk een gevangenis, met nauwelijks kans op verbetering of genezing. Dat legertje dokters, psychologen en verpleegkundigen aldaar dacht enkel aan de kliniek zelf; patiënten verveelden zich, zaten urenlang uit hun neus te eten, en kregen hun medicatie veelal te laat, omdat het aldaar zo gezellig was op het kantoor: het personeel kletste volop, en vulde zichzelf rijkelijk met koffie, gebak en snoep. Zo ook vlak voor mijn vertrek. Een medebewoonster had barstende hoofdpijn en huilde. Het personeel had haar paracetamol beloofd, maar diezelfde kliek was weer eens te laat. Gelukkig had ik zelf nog paracetamol, en gaf haar een tabletje. Ze reageerde opgetogen, en was snel van de pijnklachten af, waarna ik haar mijn hele voorraad paracetamol heb gegeven. Uiteraard gaf ik de verpleegsters en verplegers een veeg uit de pan. Ze vonden dat ik me met m'n eigen zaken moest bemoeien. Typisch vluchtgedrag: wel commanderen, maar tevens geen kritiek kunnen verdragen. Een veelgehoorde klacht over deze soort van gezondheidszorg. Ik adviseer iedereen om nimmer met dat Vincent van Gogh in zee te gaan. Daar werken louter vuilbekkende egoïsten en baantjesjagers, uit op geld. Zoek liever een prima huisarts en ga terug naar de basis. Daar kom je als cliënt of patiënt veel verder mee. Kijk vooral naar je eigen kwaliteiten, zoek afleiding, en laat je geen 'hulp' van de pseudowetenschap aansmeren. Je bent sterk genoeg, vaak sterker dan jezelf denkt, en ga met jezelf aan de slag.

Als ik stappen vooruit wil zetten en zeg ik doe mee met activiteiten word ik zo aangesproken op een manier om mij tegen te houden. Dit vind ik niet leuk. Dagbesteding kun je slavernij noemen, omdat het werken is wat je niet betaald krijgt. Zelfs betaald vrijwilligerswerk doen ze hier niet. Dit vind ik oneerlijk.

Vincent van Gogh Venray heeft meerdere GGZ klinieken. Mogelijk geeft niet elke locatie je een opgesloten gevoel. De situatie is niet altijd veilig als je naar buiten wilt. Verder is het vaak noodzakelijk het te laten weten als je langer weg bent. Eenmaal daar kun je dus niet even thuis wat spullen ophalen of openstaande nota's betalen. En in mijn geval sloten ze me op in een kleine ruimte. Ook wel isoleer genoemd. Ze willen geen 'echte volwassenen' behandelen. In plaats van de volwassenen onder de medicijnen. De psychiater die je behandelt wisselt vaak. Wat erop neerkomt dat de behandeling met medicatie niet zomaar aangepast kan worden. Ik had bijvoorbeeld veel last van braken en daar werd niets mee gedaan. Daarnaast is er verschil tussen begeleid wonen en beschermd wonen. Dit er kunnen bespreken had wel fijn geweest kunnen zijn. Een vervolgplek is wel bespreekbaar, maar duurt vaak lang.