Vlaardingse Voetbalvereniging "Zwaluwen" - Zwaluwenlaan 500

Na de slachtpartijen in de afgelopen maanden was vorige week de emotie groot in de rust en na afloop in de kleedkamer. Na eerst met 14-0 verloren te hebben tegen Vitesse Delft, een 8-1 tegen AGE GGK en een 10-2 tegen Berkel moest er iets gebeuren. Een bericht van afgelopen dinsdag op teamers moesten de neuzen weer in dezelfde richting gezet worden, (zoveel mogelijk) dichthouden achterin was de moraal, gaan we het zaligmakende Van Gaal schema volgen, 5-3-2?

Na een week van zelfoverpeinzing en zelfreflectie stond er zaterdag een fris en fruitig VE2 op het veld. De tegenstander had nu een heleboel andere spelers uit de hoge hoed getoverd, de gemiddelde leeftijd van dat team lijkt wel 15 jaar ouder te zijn dan bij de 14-0 in januari.
Geconcentreerd werd de bal rondgespeeld, niet te ver naar voren schuiven, het liep gesmeerd, en na 10 minuten lag de bal achter de Vitesse keeper dankzij Can. Het spel veranderde niet, en Jeroen schoof nummer 2 erin.

En weer even later werd Jeroen onderuitgehaald in het strafschopgebied, penalty. Martin, tegen HBSS nog trefzeker uit een penalty, maakte er echter een potje van, schoof de bal zwak in, en de keeper hield een treffer tegen. Gefrustreerd bleef Martin op de 16 meter lijn staan, en bij de daaropvolgende corner, schoot hij de bal 30 seconden later met een soort lob in de linkerhoek, toch 3-0, frustratie werd wat minder, opluchting was groot. Voor rust ook nog 4-0 door Can, we kunnen dit allemaal niet echt geloven, een ruststand van 4-0 VOOR.

Opvallend was het moment in de eerste helft dat één van de zwaluwen de bal hoog over schoot, pardoes op 1 van de auto’s of er net naast. En wie liep daar toevallig? Ümügül, de vriendin van Sander, en wat heeft ze een traptechniek, ze schoot de bal netjes over de hoge ballenvanger terug! Ook Jan had een goed looptraining om de bal uit de sloot te halen, alleen hij schoot niet de bal terug. We vermoeden dat dit voor Ümügül geen probleem was geweest. Later blijkt ook dat Sander en Ümügül oefenen om de bal over hun flat te schieten, dan zijn sloten en ballenvangers geen probleem.

In de rust werd nog eens nadrukkelijk aangegeven dat we er nog niet zijn, we hebben wel vaker 5 doelpunten in een helft tegen gekregen. En ja hoor na 10 minuten stond het 4-1, het verdedigende systeem had wat scheurtjes. Tandje erbij graag, heren, en nu ook weer niet teveel naar voren alhoewel dat weer lastig was omdat Vitesse vlak voor het eigen strafschopgebied bleef hangen. Gelukkig dacht Faries even in een zaal te spelen, en maakte een mooi zaalvoetbaldoelpunt. Vlak daarna poeierde Erwin de 6-1 binnen, wedstrijd was nu wel echt gespeeld. Helaas nog wel 2 tegendoelpunten waarvan 1 een strafschop, die de scheids Vitesse gunde (bal aangeschoten tegen hand van Martin, helaas geen VAR aanwezig) en Can scoorde er nog 1: einduitslag 7-3.

In de kleedkamer een totaal ander sfeertje, geen emoties zoals vorige week, maar een wat rustige hoera stemming, leek wel of we dit winstgevoel vaker meemaken, maar het is echt 3 jaar geleden dat we voor het laatst gewonnen hebben, 23 februari 2019 tegen HBSS!

Kannen bier, en colaatje hier en daar, en het bittergarnituur werd de kleedkamer binnengeschoven, alle jarigen nogmaals gefeliciteerd, en het speelveld werd uiteindelijk de barkrukken in de kantine waar nog een paar potten bier gezellig achterover geslagen werden. Leo zorgde nog even voor een facetime connectie met Kees: “proost Kees, en sterkte”! Was deze overwinning nu echt een gevolg van zelfreflectie, een ander systeem of was dit toch simpel een Mooy effect?

RockyM