Wijnkoperij Henri Bloem Arnhem - Amsterdamseweg 126

Domaine Saumaize-Michelin, Vergisson (Bourgogne)

Hoe kan je een zonnige dag in april beter beginnen dan om 09.00 uur een afspraak te hebben in het kleine, maar idyllische dorpje Vergisson, in de Bourgogne?

Vanuit Fuissé, waar je overigens heel leuk kunt overnachten in het B&B La Source de Fées, was het een prachtig tochtje omdat de zon zo vroeg in de ochtend al zijn uiterste best deed om de nog vrijwel kale wijnranken in een schitterend licht te zetten. Met de Roche de Vergisson als ijkpunt, kwamen we stipt op tijd aan, waar Christine, de vrouw van Roger, ons al bij de oprit verwelkomde. Ook hier dient de nieuwe generatie zich aan, want zoonlief Vivien was druk bezig in de kelder en stond op het punt om het familiebedrijf een generatie op te laten schuiven.

We mijmerden even terug en kwamen tot de conclusie dat Henri Bloem al 35 jaar met Saumaize samenwerkt. Over generaties gesproken……… 

Ook hier een kwaliteit- en milieubewuste wijnboer: er wordt bio-dynamisch gewerkt (Bios=leven en Dynamis=energie). Met dat uitgangspunt wordt er dus rekening gehouden dat het leven niet kan zonder de combinatie van de energie uit water, zuurstof, de planeten en de zon.

Ook in de bodembehandeling gaat men ver, heel ver zelfs. Een uitgebalanceerde compost van koeienmest, aardwormen, bepaalde planten en medische kruiden wordt in koehorens onder de grond gestopt voor minimaal 1 jaar. Daarna wordt dit goedje vermengd met “gewone” compost, om het uiterste uit de humuslaag te halen wat erin zit. De concentratie is dusdanig hoog, dat er slechts 1 theelepel nodig is op 5 kubieke meter compost. Het voert te ver om de hele bio-dynamische gang van zaken te bespreken, maar vriend en vijand schijnen het erover eens te zijn dat een dergelijke manier van boeren zijn vruchten afwerpt.

Maar we dwalen af. Christine ook, ze dwaalde niet af, maar daalde af, om uit de kelders een flink aantal flessen op te diepen om voor ons te ontkurken. Wij bekeken intussen de flessen die onder het stof in de keldergewelven lagen en we constateerden met tevredenheid dat 10 of 15 jaar oude exemplaren geen uitzondering waren. Dit zijn waarlijk grote wijnen die hier gemaakt worden.

Alle wijnen krijgen hun vergisting (zowel de alcoholische als de malolactische) op fust, maar men is heel voorzichtig met het gebruik van nieuw eiken, omdat de smaak en de finesse van de wijn zelf eerder zou aantasten dan goeddoen. Slechts 15% van alle vaten waren 1^ejaars, dus daar werd heel omzichtig mee omgegaan.

In het algemeen kan gezegd worden dat met dit soort wijnen de eerste 4 jaar van hun levenscyclus het fruit domineert en ze zeer aangenaam en zelfs verfrissend uit het glas komen. Na een jaar of 4 verdwijnen de primaire fruittonen om plaats te maken voor iets dat je met een beetje fantasie gegrild zou kunnen noemen. Na nog een paar jaar komt het rijke bouquet weer soeverein bovendrijven en krijgen de wijnen iets rijks en ronds, met een afdronk die soms zelfs memorabel is.

Op dit domein worden niet alleen Pouilly-Fuissé’s gemaakt, ook met Saint-Véran en Macon (10 ha.) weten ze goed raad. De namen van de wijnen verwijzen vaak naar de ligging. Zo is de Macon-Vergisson sur la Roche een directe verwijzing naar de wijngaarden, die op de rots van Vergisson liggen. Klein technisch detail: aan de noordkant, zodat de wijn zijn kenmerkende frisheid behoudt. De St. Véran les Creches verwijst naar de ligging van het perceel, dat beschermd ligt in een soort van kommetje (creche). Wel op 300 meter hoogte, zodat de nachttemperatuur de nodige afkoeling biedt aan de druiven. Dit verschil in dag- en nachttemperaturen wordt belangrijker naarmate de middagtemperatuur tot grote hoogte stijgt, wat in de Bourgogne gelukkig niet zo het geval is.

PF staat normaal voor Pouilly-Fuissé, maar was vandaag ook een zucht van Christine: pfffff, ook hier is 30% minder geoogst dan normaal helaas. U raadt het al: meeldauw en teveel regen (op een verkeerd moment). Maar wat we geproefd hebben was absoluut niet foezelig (schimmelig); het was om naar uit te kijken volgend jaar. 2017 is een jaar dat spannende wijnen voortbrengt, nergens log en met een mooie toets van fruit en mineraliteit.

En ook hier weer de diversiteit tussen de verschillende percelen. Ik zal u alle details besparen, maar we hebben de Pentacrine geproefd (een platte fossiel in stervorm), en de Vignes Blanches (van witte kalkgronden), maar ook de Ronchevats (de naam van een lieu-dits) en de Marechauds (een vrij nieuwe wijngaard met opgestapelde stenen), om vervolgens de Clos sur la Roche (daar is die Rots van Vergisson weer) in het glas te laten walsen. Toen we dachten dat de Courtelonge (waar kleine, korte steentjes in lange rijen de wijngaarden markeren) de laatste was, bleek ze ook nog een flesje Ampelopsis uit 2016 te hebben meegebracht, die met 20 maanden fustrijping, vanilletonen en zijn robuuste smaakpallet misschien wel een buitenbeentje was). Stuk voor stuk pareltjes, met allemaal net even andere accenten, en duidelijk herkenbaar als Pouilly-Fuissé, maar als ik ze morgen blind naast elkaar te proeven krijg weet ik niet of ik ze allemaal van elkaar kan onderscheiden; daar ben ik eerlijk over.

Nu, terug in Nederland, ga ik maar eens in onze eigen “kelder” kijken en daar snel een aantal wijnen van Saumaize uit halen, want ondanks dat Bourgognes nooit “winstpakkertjes” zullen zijn, zijn dit wel wijnen waar heel veel van onze klanten heel blij van worden, en dat zullen we binnenkort dan ook wel een keertje laten proeven in de winkel.

Michel van Tooren
Wijnkoperij Henri Bloem Arnhem
april 2019