Woonzorgcentrum LindeStede (Meriant) - Steenwijkerweg 49

Name: Woonzorgcentrum LindeStede (Meriant) - Steenwijkerweg 49
Address: Steenwijkerweg 49, 8471 KZ Wolvega, Netherlands, Wolvega, 8471, Netherland

3.8/5 ★ based on 8 reviews

Contact Woonzorgcentrum LindeStede (Meriant)

Address :	Steenwijkerweg 49, 8471 KZ Wolvega, Netherlands
Phone :	📞 +88
Postal code :	8471
Website :	https://www.meriant.nl/
Categories :	Nursing home , Assisted living facility , Aged care ,
City :	Wolvega

Steenwijkerweg 49, 8471 KZ Wolvega, Netherlands

Best Aged care in netherlands

A	Albert de Jong on Google ★ ★ ★ ★ ★
h	heleen barneveld on Google ★ ★ ★ ★ ★
r	rens dragt on Google ★ ★ ★ ★ ★
W	Willy Nijholt on Google ★ ★ ★ ★ ★
G	Gm Tammenga on Google ★ ★ ★ ★ ★ Het geheugenkoor.. restaurant Lindestede en de lichtjestocht rondom lindestede door de belevingstuin.... The memory choir .. restaurant Lindestede and the light tour around lindestede through the experience garden ....
G	G. Tammena on Google ★ ★ ★ ★ ★ Inspiratiebron voor bewoners . Maar ook voor bezoekers jong en oud.. Source of inspiration for residents. But also for visitors young and old ..
G	Gabriëlla Modderman on Google ★ ★ ★ ★ ★ We kwamen spontaan langs voor een rondleiding, omdat mijn pake hier tijdelijk zou revalideren. Beppe wilde weten waar hij terechtkwam en de service was direct geweldig. Toen hij eenmaal werd opgenomen was het dramatisch en hebben we hem naar huis gehaald. Weinig begeleiding, smerige badkamer en geen uitdaging voor hem om iets te ondernemer. Hij liep maar rondjes door de gangen en kreeg niet eens fatsoenlijk te drinken overdag (moest hij zelf regelen, maar met dementie is dit natuurlijk niet te doen). We came by spontaneously for a tour, because my pake was going to rehabilitate here temporarily. Beppe wanted to know where he would end up and the service was great immediately. Once he was recorded it was dramatic and we brought him home. Little guidance, a filthy bathroom and no challenge for him to become an entrepreneur. He walked around the halls and did not even get a decent drink during the day (he had to arrange this himself, but this is of course impossible with dementia).
Y	YHA van der Hoek-van der Veen on Google ★ ★ ★ ★ ★ Mijn moeder (62 jaar) kwam in november 2020 erg verzwakt door wekenlange koorts die ze opliep in het ziekenhuis van revalidatie op afdeling De Kuunder, palliatief. Diagnose onbekend, 2x covid negatief getest. Mijn sombere voorspelling, dan is ze binnen 3 weken weg, kwam helaas uit; na 2 weken en 3 dagen stopte ze met ademen. Het beleid op afdeling De Kuunder was als een tunnel zonder licht aan het eind. Mijn moeder zei tegen mij, ik wil eten, ik wil drinken, ik wil beter worden. De verpleging kwam om het hoekje kijken, ah, ze slaapt. Dan wordt er geen eten of drinken aangeboden. Terwijl mijn moeder door epilepsie haar ogen steeds dicht had door overgevoeligheid voor licht. Maar wel wakker was. Dan kwam ik langs en had ze vreselijke dorst. Ik vond haar een keer ingestopt onder een deken nat van het zweet met 38 graden koorts. Was ze niet opgevallen en ze vonden temperaturen niet nodig. Toen ze na aandringen van mij temperatuurden en koorts bleek te hebben kon ze paracetamol krijgen. Wat immers verlichting gaf. Later wilden ze niet weer temperaturen want dat paste niet in 'palliatief' beleid. Het duurde 3 dagen voordat er verdikkingsmiddel stond omdat ze zich ging verslikken. De 4e dag nogmaals vragen om verdikkingsmiddel kreeg ik het botte antwoord, het is op. Ik zeg dan ga je maar halen. Mijn moeder ging het niet redden. Maar haar lijden is op De Kuunder, LindeStede voornamelijk verminderd met de morfine die ze kon krijgen. De strijd die ik dagelijks moest voeren om basiszorg voor mijn moeder te bewerkstelligen en voortdurend haar behoefte moest vertalen naar de verzorging nam energie van mij die ik liever in aandacht aan mijn moeder had gestoken. In die spaarzame laatste momenten die we nog hadden. My mother (62 years old) became very weak in November 2020 due to a week-long fever that she contracted in the hospital of rehabilitation in the De Kuunder department, palliative. Diagnosis unknown, tested negative 2x covid. My gloomy prediction, she will be gone within 3 weeks, unfortunately came true; after 2 weeks and 3 days she stopped breathing. The policy at the De Kuunder department was like a tunnel without light at the end. My mom said to me, I want to eat, I want to drink, I want to get better. The nurses came to check, ah, she's sleeping. Then no food or drink will be offered. While my mother kept her eyes closed due to epilepsy due to hypersensitivity to light. But was awake. Then I came by and she was terribly thirsty. I once found her tucked under a blanket wet with sweat with a 38 degree fever. Hadn't noticed them and didn't think temperatures were necessary. When, at my insistence, they had a temperature and turned out to have a fever, she could get paracetamol. After all, which gave relief. Later they did not want temperatures again because that did not fit in 'palliative' policy. It took 3 days for the thickener to appear because she started choking. The 4th day again asking for thickener I got the blunt answer, it is finished. I say then go get it. My mother was not going to make it. But her suffering at De Kuunder, LindeStede was mainly reduced by the morphine she could get. The struggle that I had to fight daily to achieve basic care for my mother and to constantly translate her needs into care took energy from me that I would have preferred to devote to my mother. In those few last moments that we still had.