Ziekenhuis VieCuri - Ziekenhuis VieCuri

Goede zorg in alle opzichten....de mensen hebben een hart van goud! ?▶

Termine werden per e mail oder SMS vorher bekantgegeben

Wat een geweldige mensen op Intensive care unit 3, niks is teveel. Wij willen het personeel van harte bedanken voor de fantastische zorg die zij hebben geleverd tijdens de laatste dagen van het leven van mijn vader, schoonvader, opa. P. Smeets

Prima informatie vooraf je mag alles vragen. 2 maal knie operatie binnen een jaar . Totaal geen opmerkingen super fijne mensen en verpleegkundigen zowel in Venlo en Venray.

Dobra opieka, mogą żona miała tam usuniętego potworniaka i baaaardzo sobie zachwalała. Mnie natomiast usuwano fragment łąkotki i wszystko było super, sam zabieg, personel i Popiela po była świetna, ale podczas rekonwalescencji pojawiła się komplikacja. Z racji tego że nie jestem pewien czy to z winy ortopedy czy może tak po prostu wyszło, straciłem do niego zaufanie i zmieniłem szpital.

In de zomer van 1990 kwam ik in dit ziekenhuis terecht met hevige buikkrampen en kolieken. Er bleek een stuk darm te zijn ingegroeid, en een operatie was dringend noodzakelijk. Ik bleef maar spugen, ook toen ik door twee verplegers naar de operatiekamer werd gebracht. Onderweg bespotten ze me, en scholden me de huid vol, omdat ik mijn maaginhoud niet binnen kon houden. De 'boel' was immers verstopt. Deze twee medewerkers van dit ziekenhuis waren sadistisch, lachten om het leed van hun patiënten. Enkele dagen na de operatie kwam de betrokken chirurg aanzetten. Hij begroette me, en gaf me vervolgens een flinke stop in mijn maag, precies op de plek waar hij me geopereerd had. Eenmaal thuis, leek het goed te gaan, maar moest al weer snel naar dat ziekenhuis terug. Ik kreeg een pittige ondervraging van een arts, die zich erg autoritair en arrogant gedroeg, terwijl ik de pijn bijkans niet kon verdragen. Ook de afdeling Vincent van Gogh is een aanfluiting. Een afschuwelijk instituut, gericht op het 'ziek houden' van patiënten en cliënten. Een heel leger psychiaters, psychologen, ervaringsdeskundigen, en therapeuten probeerden me van alles wijs te maken, terwijl ik enkel zieker werd en steeds meer medicatie moest slikken. Totdat ik de hele kluit de deur uit schopte, en met mijn huisarts verder ging. Dat hielp. Een glaswond werd vervolgens zeer slecht gehecht. Je ziet de littekens nog steeds. Maar dat is nog niet alles. Mijn vader was in augustus 2019 nog een sterke, vitale man, maar overleed enkele maanden in datzelfde ziekenhuis: broodmager, een wandelende apotheek, volledig de weg kwijt. Ik daagde het zooitje voor de Bezwarencommissie, en kreeg gedeeltelijk gelijk. De zorgmedewerkers en -medewerksters moeten niet zo zaniken. Ze menen, dat ze alles tegen je kunnen zeggen, maar bij het minste of geringste weerwoord staan ze al op hun achterste poten, en voelen ze zich in hun eer aangetast. Sommigen konden zelfs helemaal geen kritiek verdragen, en maakten melding van 'bedreiging.' Geen cent erbij voor de zorg. Diezelfde zorg heeft de afgelopen jaren, toen er nog geen corona was, zich de zakken rijkelijk gevuld, verdiende bakken met geld. Dat die zorg nu ook maar eens de handjes laat wapperen. Ik trap niet meer in die bangmakerij, en probeer dat ziekenhuis in Venlo zo veel mogelijk te mijden. Lees mijn relaas maar eens goed, dan krijgt u een helder beeld. Ik ben wel benieuwd wat het ziekenhuis zelf te vertellen heeft. Een reactie is altijd welkom.