Chris de Vis - Daguerrestraat 95

Ik houd van zitten op een bankje en ik word blij van dingen maken.
Nutteloze dingen. Beelden.
Ik probeer leven te brengen in een staafje ijzer
En gevoel, vooral gevoel.
Het beeld moet je ergens raken
Of niet, dat kan ook.

Ik houd van de straat en de nacht
Het ijzer, het vuur
De geur van benzine
De geur van vroeger.
Toen wilde ik autocoureur worden.
De kick van hard door de bocht. Van snelheid.

Als kind bouwde ik een motorfiets van hout waarmee ik de hele wereld rondreisde.
Toen ik mijn vader om spijkers vroeg kreeg ik een blikje met kromme roestige spijkers.
‘Hier heb je een hamer, ga ze maar rechtslaan op het aambeeld’.
Wij maakten alles zelf en kochten alles tweedehands.
In mijn atelier is ook alles zelf gebouwd, en tweedehands.

Soberheid en eenvoud. Met zo min mogelijk
Zo veel mogelijk proberen uit te drukken
Met zo min mogelijk machines en geld.

De rust in je hebben om te zijn.
Te zitten op een buitenbankje.
Urenlang genieten
Zonder iets nodig te hebben.
Dat is geluk.
Wat kan je verder dan nog gebeuren?
Een heleboel. Mooie gedachten.
Het leven dat zich ontvouwt
Voor jouw ogen.
Soms. Heel soms
Een mooi contact
Een glimlach
Een woord.

De essentie
Echtheid van dingen
Echtheid van mensen
Daarover gaan mijn buitenbankjes.

Voor mij is de vogelman
De ultieme oervorm.
Voor mij is het buitenbankje
Waar het om draait in het leven.

Ik ben een filosoof
Ik ben een lasser
Ik ben een boeddhist
Ik ben een rasta
Ik ben heel relaxed
Ik ben vreselijk onrustig

Ik haat computers, horloges, supermarkten en kaartjesautomaten.
Ik wil contact. Ik wil de tijd. Ik wil de glimlach.
Ik ben graag alleen. Ik wil jou naast mij
In stilte. Met een weids uitzicht
Als ik zou kunnen was ik de zee.

In een tijd waarin alles draait om nut en effectiviteit
Houd ik me graag bezig met het nutteloze.
Dat zo wezenlijk is voor het leven. Juist nu.

Ergens heb ik zo veel te vertellen.
Ik wil de mensen laten glimlachen
En een beeld maken wat ‘alles’ zegt.
Al weet ik dat het nooit zal lukken
Maar soms, echt waar, dan ben ik er dicht bij.

Trouwens, ik ben een beeldbouwer, geen beeldhouwer.
Ik maak zelden een tekening
Het beeld verschijnt in 3d voor mijn ogen.
Dan maak ik het. Met voortdurend kijken
Blijven vormen tot het staal gaat leven
En mij vertelt waar het heen moet.
Het is gelukt als het koude staal warmte krijgt
Als het staal in staat is te ontroeren.