InVeenhuizen.nl - Hoofdweg 134

Hoi, ik ben Peter en zolang als ik me kan herinneren ben ik een Veenhuizer.

Doordat mijn vader er lang geleden mocht komen werken gingen we daar met het hele gezin wonen. Het was toen net niet meer verplicht maar prettig was het wel voor mijn vader die net als zijn voorgangers en collega's uit het hele land kwamen en reistijd al snel oploopt. Veenhuizen ligt namelijk nog steeds en met reden relatief afgelegen tussen het moeras/hoogveen.

Koloniekak:

Wonen en zeker opgroeien in Veenhuizen is prachtig en veilig. Vaak met jaloezie bekeken door de bewoners van de omliggende dorpen die voor de oorlog veelal bestonden uit keuterboerderijtjes op arme grond als veen of zand. (zoals Norg, Westervelde, Haulerwijk) Dan is een vast en maandelijks inkomen volgens ambtenarennormen een heel verschil met boeren op de rand van armoede. Een prima salaris ook aangevuld met allerlei bonussen waarvan de Veenhuizers zelf ook wel vonden dat ze een leven hadden als "een luis op een zeer hoofd" Voor 1823 was Veenhuizen zelf ook zo'n dorp en dat was voor een niet onbelangrijk deel de reden waarom de grootgrondbezitters uit Een en Westervelde maar wat graag hun grond verkochten aan die rare generaal met zijn Maatschappij van Weldadigheid.("Succes ermee!")

Hollands Siberië:

Veilig was het ook. Auto's reden er weinig (al was het door die minieme onderlinge inkomensverschillen wel heel belangrijk dat je een glimmende auto hád die bij elke promotie ook prompt ingeruild werd van een Escort GL naar een Escort GLX bijvoorbeeld) De meeste vaders gingen tenslotte op de fiets en enkelen zelfs lopend want de (goedkope) dienstwoningen waren in eerste instantie rondom de gevangenissen (gestichten) gebouwd.

Het was ook in andere opzichten veilig. In ons dorp wist je tenslotte altijd waar de boefjes zijn en je vader heeft de sleutel. Toch liep je ook tussen gedetineerden van huis naar school (of de gratis bus naar de middelbare school in Assen). Voor de oorlog waren dit nog steeds de landlopers voor wie de kolonie oorspronkelijk is gesticht door Generaal van den Bosch. De laatste vier vertrokken pas in 1976 (!) Na de oorlog werden dit mensen die onder het strafrecht waren veroordeeld maar of aan het einde van hun detentie zaten (en dus veel te verliezen hadden) of zogenaamde kortgestraften die niet zelden "zaten" voor te vaak betrapt zijn voor het besturen van een motorvoertuig terwijl onder de invloed van alcohol. Daar zaten niet zelden Bekende Nederlanders tussen die net iets te lang hadden nagezeten na hun optreden in Scheemda en toen nog naar huis moesten. Tegelijkertijd is er ook een soort erecode onder bewoners dat we die namen niet noemen. Je bent een gevangenisdorp (vol geheimen en eigen gebruiken) of je bent het niet.

12 ambachten 13 ongelukken:

Na onder andere in alle Veenhuizer gevangenissen gewerkt te hebben en een tijd lang interim manager te zijn geweest (bleek dat je nachtdiensten goed kunt gebruiken om alsnog af te studeren) kwam voor mij de pandemie hard binnen toen de Zweedse opdrachtgever alle zogenaamde externen de deur wees toe thuiswerken de norm werd. Toen zat er niets anders op dan jou met veel liefde over mijn kleine, bijzondere dorpje te gaan vertellen en dat is zo leuk dat ik elke keer weer terugkom van een wandeling en dat ik nog kennis over heb en steeds andere anekdotes en voorbeelden heb kunnen vertellen en, nog belangrijker, steeds andere vragen over200 jaar Veenhuizenheb kunnen beantwoorden. U vraagt, ik draai.

Wat wil jij weten van Veenhuizen?