Vleesmagazine - Hanzestraat 1

Demi van Wijk (25) is verkoopster in de slagerij, maar stond ook regelmatig over het muurtje van de productie te gluren. Ze wil graag slager worden en uiteindelijk haar eigen slagerij openen. Daarom doet ze nu de mbo-opleiding Productiemedewerker slagerij bij SVO.

Vijf jaar geleden had Demi nog een heel andere carrière voor ogen. Ze volgde de opleiding tot politieagent en wilde met politiehonden gaan werken. “Maar ik kreeg verkering en de werktijden bij de politie zijn heel onregelmatig”, vertelt ze. “Ik besloot daarom het roer om te gooien en ging op zoek naar een andere baan. Bij toeval kwam ik bij de slagerij terecht. Daar bleek ik goed op mijn plek te zitten. Het werk is erg afwisselend en je kunt er alle kanten mee op. Ik sta graag in de productie en help klanten met veel plezier. Er is niets aan het werk wat ik níet leuk vind. Zelfs schoonmaken doe ik graag.”

Opleiding volgen

Demi werkte het afgelopen jaar als verkoopster bij een slagerij in Leiden. Toch stond ze regelmatig over het muurtje naar de productie te gluren. Ze wilde alles weten over wat de slagers deden en waarom. “Ik vond hun werk en de processen enorm interessant”, zegt ze. “Ik liet doorschemeren dat ik een opleiding in de richting van productie wilde doen en dat mocht. De slagerij investeert graag in haar personeel en was blij dat ik zo leergierig ben. Vorig jaar augustus begon ik met de mbo 2-opleiding Productiemedewerker slagerij bij SVO.”

Goede basis

De opleiding bevalt Demi goed. Ze merkt dat ze in haar werk veel heeft aan de kennis die ze op school opdoet. “Vleesdelen leren herkennen en benoemen, leren over bacteriën en hygiëne”, somt ze op. “Op school wordt een goede basis gelegd, zodat je in de praktijk verder kunt leren. Dat maakt het werk ook weer makkelijker. Ik wil hierna graag verder met de mbo 3-opleiding Slager van SVO. Een goede winkelslager worden in een kleine slagerij, dat lijkt me mooi. En dan uiteindelijk mijn eigen slagerij openen, zodat ik alles helemaal op mijn eigen manier kan aanpakken.”