Wonen Bonifatiusplein Leeuwarden - Wender - Bonifatiusplein 19

“Het is helemaal niet erg als je in zo’n situatie zit. Ik snap dat je daarover verdrietig bent.”

Tijdens de Week tegen Kindermishandeling 2020 zijn verschillende kinderen die verblijven in de Vrouwenopvang geïnterviewd door Mirjam Wijnja vanuit jongerenplatform Storytellers. Om zo de verhalen van kinderen te vertellen en hen centraal te zetten. We vinden het erg dapper van de kinderen dat ze hun verhalen delen en zijn hier ook erg dankbaar voor. Hieronder het verhaal van Noa, 8 jaar.

“Ik hou ontzettend van bakken. Het liefst bak ik taart. Samen met mama. Chocoladetaart bak en eet ik het liefst.

Mama is 45 jaar. Ze laat zich niet op de kop zitten. Als iemand me slaat mag ik terugslaan. Mama houdt van chillen. Lekker op de bank liggen en een film kijken. Ik hou daar zelf ook wel van. Het leukste aan mama is dat ze heel lief is en dat ik van haar dingen mag die ik eerst niet mocht. Ik mocht eerst niet naar de winkels, maar we gingen tosti’s maken en de kaas was op. Toen kreeg ik geld mee en mocht ik alleen kaas halen. Dat vond ik heel leuk en ook een beetje spannend.

Ik woon hier al 2,5 jaar en het is hier fijn want er zijn heel veel kinderen. En als je verdrietig bent is er altijd hulp.

In Amersfoort woonde ik met mama en ook met mijn vader. Hij verkoopt auto’s en kwam altijd wel in een andere auto aanrijden. We hadden kippen, een konijn, een tamme rat en een hond. Hij deed die dieren pijn. Mama en papa hadden heel veel ruzie. Toen gingen mama en ik naar een opvang. Daar waren we een paar maanden.

Papa zocht ons en vond ons door het aan zijn manager te vragen. Hij kwam ons ophalen. Mama en ik gingen ons in de badkamer opsluiten. Maar dat hielp niet. Toen we bij hem in de auto zaten reed hij zo hard dat hij bijna tegen een vrachtwagen aanreed. We zijn weer gevlucht en gingen snel naar een hotel. Papa had al onze spullen weggegooid.

Ik vind het leuk om hier in de opvang te wonen. Maar het is wel druk. We hebben geen urgentie gekregen. Ik hoop wel dat we urgentie krijgen dan kunnen we een huis krijgen.

Maar ik hoop wel dat we een huis in de buurt krijgen want ik wil echt niet van school af. Ik heb een hele leuke juf. Ze is heel lief en hip. Als ik later groot ben wil ik graag dierendokter worden. Omdat papa de hond mishandelde. Dus ik wil dieren helpen en ik wil ook zelf graag weer een hond.

Wat wil je zeggen tegen andere kinderen die in dezelfde situatie zitten als jij vroeger?

Het is helemaal niet erg als je in zo’n situatie zit. Ik snap dat je daarover verdrietig bent.

Wat moeten volwassenen doen voor kinderen bij wie het thuis niet fijn is?

Volwassenen moeten vooral niet boos worden en niet door de situatie alleen maar kinderen heel erg verwennen. Want eigenlijk wil je dat niet. Onrustig wordt het daarvan. Consequenties leren is belangrijk.