Wijngaardsberggroeve - Wijngaardsberggroeve

Wijngaardsberggroeve, ook genoemd Reisenberggroeve. Bron: Wikipedia2021. Voor 1600 werd de Riesenberggroeve reeds ontgonnen door blokbrekers. De groeve vormde in eerste instantie één geheel met de Groeve boven op de Riesenberg en dit was nog steeds het geval tijdens een inspectie in het tweede kwart van de 19e eeuw. Een deel van de groeve is later ingestort waardoor de Riesenberggroeve een aparte groeve is geworden van de oostelijker gelegen Groeve boven op de Riesenberg. Rond 1800 woonde er op de Riesenberg het salpietermenneke en in de groeve vond er salpeterwinning plaats. Sinds 1953 is het Savelsbos inclusief het gebied van deze groeve in beheer van Staatsbosbeheer. De Riesenberggroeve is een brede maar niet erg diepe groeve, waarvan het achtergedeelte ingestort is. De groeve kan vanaf twee kanten betreden worden, enerzijds via de zuidzijde (rechts van Huis De Beuk) en anderzijds via de westzijde (links van Huis De Beuk). Alle ingangen van de groeve zijn dichtgemetseld, waarbij er enkele ingangen met een hekwerk afgesloten zijn zodat ze gebruikt kunnen worden door vleermuizen. Als gevolg van de kalksteenwinning is er aan de zuidzijde van de groeve een plateau ontstaan op de verder steile berghelling.